Wanneer het Sacrament van het Doopsel overeenkomstig de instelling van de Heer op de juiste wijze wordt toegediend en met de vereiste gesteltenis wordt ontvangen, wordt de mens hierdoor werkelijk ingelijfd in de gekruisigde en verheerlijkte Christus en herboren tot een deelhebben aan het goddelijk leven volgens het woord van de apostel: "Met Hem begraven in het Doopsel, zijt gij ook met Hem daaruit opgestaan, door het geloof in de kracht Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt" (Kol. 2, 12). Vgl. Rom. 6, 4

Het Doopsel vormt dus de sacramentele band van eenheid tussen allen, die er door zijn wedergeboren. Toch is het Doopsel op zich slechts een eerste begin, omdat het geheel en al de volheid van het leven in Christus tot doel heeft. Daarom is het Doopsel gericht op de volledige belijdenis van het geloof, op de volledige inlijving in het heilsinstituut, gelijk Christus dit heeft gewild, en eindelijk op de volledige opname in de eucharistische gemeenschap.

De van ons gescheiden kerkelijke Gemeenschappen hebben weliswaar niet de volledige eenheid met ons, zoals die voortvloeit uit het Doopsel, en ook is het onze overtuiging, dat zij, vooral vanwege het ontbreken van het Wijdingssacrament, niet het echte en volledige wezen van het mysterie van de Eucharistie hebben bewaard; maar toch: wanneer zij in het heilig Avondmaal de dood en de verrijzenis van de Heer gedenken, belijden zij, dat de gemeenschap met Christus een teken is van het leven, en verwachten zij zijn glorievolle komst. Daarom moet de leer omtrent het Avondmaal van de Heer, omtrent de overige Sacramenten en omtrent de eredienst en het dienstwerk van de Kerk het voorwerp vormen van de dialoog.