
24 oktober 2015
RELATIO FINALIS - SYNODE 2015 | |||
► | DE ZENDING VAN HET GEZIN | ||
► | Gezin en evangelisatie | ||
► | De spiritualiteit van het gezin |
Het gezin is in zijn roeping en zending waarlijk een schat van de Kerk. Echter, zoals de heilige Paulus zegt met betrekking tot het Evangelie, “dragen wij deze schat in aarden potten” (2 Kor. 4, 7). Boven de ingang van het gezinsleven, zegt paus Franciscus, “staan drie woorden geschreven [...]: “mag ik?”, “dank je”, “sorry”. Deze woorden openen immers de weg om goed in het gezin te leven, om te leven in vrede. Het zijn eenvoudige woorden, maar niet zo eenvoudig in praktijk te brengen! Zij bevatten een grote kracht: de kracht om het huis te beschermen, ook door duizend moeilijkheden en beproevingen heen; het ontbreken hieraan opent integendeel langzamerhand scheuren die het zelfs in elkaar kunnen doen storten”. Paus Franciscus, AudiĆ«ntie, Sint Pietersplein, Het gezin - 14. De drie woorden (13 mei 2015), 1 Het onderricht van de pausen nodigt ons uit de geestelijke dimensie van het gezinsleven te verdiepen, uitgaande van de herontdekking van het gebed in het gezin en het gemeenschappelijk luisteren naar het Woord van God, waaruit de inzet van de naastenliefde voortvloeit. Belangrijkste voedsel van het geestelijk leven van het gezin is de eucharistie, vooral op de dag des Heren, als teken dat het ten diepste geworteld is in de kerkgemeenschap. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de heiliging van de zondag, Dies Domini (31 mei 1998), 52.66 Het gebed thuis, de deelname aan de liturgie en de praktijk van volks- en Mariadevoties zijn doeltreffende middelen voor een ontmoeting met Jezus Christus en een evangelisatie van het gezin. Dat zal de bijzondere roeping van de echtgenoten benadrukken om met de genade van de Heilige Geest hun heiligheid te verwezenlijken door het huwelijksleven en door deel te hebben aan het mysterie van het kruis van Christus, dat moeilijkheden en lijden verandert in een offer van liefde.
265 Synodevaders stemmend: placet - 255; non placet - 3 -> aangenomen.
In het gezin is tederheid de band die de ouders onder elkaar en dezen met hun kinderen verenigt. Tederheid wil zeggen geven met vreugde en in de ander de vreugde wekken zich bemind te voelen. Zij komt in het bijzonder tot uitdrukking in het zich met verfijnde aandacht richten op de beperkingen van de ander, in het bijzonder wanneer deze duidelijk naar voren komen. Met fijngevoeligheid en respect behandelen betekent de wonden verzorgen en weer hoop schenken, zodat men in de ander het vertrouwen weer tot leven brengt. Tederheid in de gezinsrelaties is de dagelijkse deugd die de innerlijke en relationele conflicten helpt overwinnen. Wat dit betreft, nodigt paus Franciscus ons uit na te denken: “Hebben wij de moed met tederheid de moeilijke situaties en de problemen van wie ons nabij is, op te vangen, of geven wij de voorkeur aan onpersoonlijke oplossingen die misschien wel efficiënt zijn, maar zonder de warmte van het Evangelie zijn? Hoeveel tederheid heeft de wereld tegenwoordig nodig! Geduld van God, nabijheid van God, tederheid van God”. Paus Franciscus, Homilie, Kerstmetten 2014 - Sint Pietersbasiliek, Het geduld, de nabijheid en de zachtmoedigheid van God (24 dec 2014)
265 Synodevaders stemmend: placet - 252; non placet - 4 -> aangenomen.