• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x

De Kerk maakt in liefdevol delen de vreugde en de verwachtingen, het verdriet en de angst van ieder gezin tot de hare. Een gezin als tochtgenoot bijstaan betekent voor de Kerk een wijs gedifferentieerde houding aannemen: soms is het noodzakelijk nabij te blijven en in stilte te luisteren; andere keren moet men voorgaan om de weg aan te geven die moet worden afgelegd; weer andere keren is het passend om te volgen, te ondersteunen en te bemoedigen. “De Kerk zal haar leden - priesters, religieuzen en leken - moeten inwijden in deze “kunst van de begeleiding”, opdat allen leren steeds hun sandalen uit te doen ten overstaan van de heilige grond van de ander. Vgl. Ex. 3, 5 Wij moeten aan onze weg het heilige ritme van de nabijheid geven, met een blik vol respect en vol medelijden, maar die tegelijkertijd ook geneest, bevrijdt en ertoe aanmoedigt te rijpen in het christelijk leven”. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 169 De belangrijkste bijdrage aan de gezinspastoraal biedt de parochie, die het gezin van de gezinnen is, waarin de bijdragen van kleine gemeenschappen, bewegingen en kerkelijke verenigingen worden geharmoniseerd. Begeleiding vraagt om specifiek voorbereide priesters, om de instelling van gespecialiseerde centra waar priesters, religieuzen en leken leren zorgen voor ieder gezin, met een bijzondere aandacht voor de gezinnen in moeilijkheden.

265 Synodevaders stemmend: placet - 247; non placet - 11 -> aangenomen.

Een ambt dat aan degenen gewijd is van wie de huwelijksrelatie verbroken is, blijkt bijzonder noodzakelijk te zijn. Het drama van een scheiding loopt vaak uit op lange perioden van conflict, die het meeste leed doen neerkomen op de kinderen. De eenzaamheid van de echtgenoot/echtgenote die in de steek is gelaten of gedwongen is een samenleven te onderbreken dat door voortdurende en ernstige mishandelingen werd gekenmerkt, vraagt om een bijzondere zorg van de kant van de christelijke gemeenschap. Voorkoming en zorg in gevallen van mishandeling in het gezin vereisen een nauw samenwerking met justitie om op te treden tegen de verantwoordelijken en adequaat de slachtoffers te beschermen. Bovendien is het belangrijk de bescherming van minderjarigen tegen seksueel misbruik te bevorderen. In de Kerk dient in deze gevallen een zero tolerance beleid gehandhaafd te worden, samen met de begeleiding van de gezinnen. Het zou vervolgens opportuun kunnen blijken rekening te houden met de gezinnen waarin sommige leden activiteiten verrichten die bijzondere vereisten met zich meebrengen, zoals die betreffende de krijgsdienst, en die zich in een staat van materiële scheiding en langdurige fysieke verwijdering van de familie bevinden met alle consequenties die dit met zich meebrengt. Niet zelden worden zij na terugkeer uit oorlogsgebieden getroffen door een posttraumatisch syndroom en in de war zijn geraakt op grond van een geweten dat hun ernstige morele vragen stelt. Hier is bijzondere pastorale aandacht noodzakelijk.

265 Synodevaders stemmend: placet - 250; non placet - 8 -> aangenomen.

De ervaring van een mislukt huwelijk is altijd droevig voor allen. Dezelfde mislukking kan anderzijds een gelegenheid worden voor reflectie, bekering en zich toevertrouwen aan God: wanneer ieder zich bewust is geworden van de eigen verantwoordelijkheden, kan hij in Hem weer vertrouwen en hoop vinden. “Uit het hart van de Drie-eenheid, uit het diepste van het mysterie van God ontspringt en vloeit onophoudelijk de grote stroom van de barmhartigheid. Deze bron zal nooit kunnen opdrogen, hoe velen er ook zijn die tot haar naderen. Telkens als iemand er behoefte aan zal hebben, zal hij tot haar kunnen komen, omdat de barmhartigheid van God eindeloos is”. Paus Franciscus, Bul, Het gelaat van de Barmhartigheid - Afkondiging van het Buitengewone Jubileum van de Barmhartigheid, Misericordiae Vultus (11 apr 2015), 25 Vergeving voor ondergaan onrecht is niet gemakkelijk, maar is een weg die de genade mogelijk maakt. Vandaar de noodzaak van een pastoraal van de bekering en verzoening ook via in het bisdom te vestigen gespecialiseerde centra voor het aanhoren van problemen en bemiddeling. In elk geval dient de gerechtigheid ten opzichte van alle, bij de mislukking van een huwelijk betrokken partijen (echtgenoten en kinderen) te worden bevorderd. De christelijke gemeenschap en haar herders hebben de plicht de echtgenoten die uit elkaar zijn gegaan en gescheiden te vragen elkaar met respect en barmhartigheid te behandelen, vooral om het welzijn van de kinderen, die men niet nog meer leed moet berokkenen. Kinderen mogen geen onderwerp van onderlinge strijd worden en er moet naar de beste vormen worden gezocht, opdat zij het trauma van de scheuring in het gezin te boven kunnen komen en kunnen opgroeien op een zo sereen mogelijke wijze. In ieder geval zal de Kerk altijd het onrecht naar voren moeten brengen dat heel vaak voortvloeit uit een situatie van scheiding.

265 Synodevaders stemmend: placet - 246; non placet - 14 -> aangenomen.

Eenoudergezinnen hebben een verschillende oorsprong: biologische moeders of vaders die nooit hebben willen integreren in een gezinsleven, situaties van geweld waaruit een ouder met de kinderen is moeten vluchten, de dood van een van de ouders, het in de steek laten van het gezin door een van de ouders en andere situaties. Wat de oorzaak ook is, de ouder die samen met het kind woont, moet steun en troost vinden bij de andere gezinnen die de christelijke gemeenschap vormen, evenals bij de pastorale organen van de parochie. Deze gezinnen worden vaak verder getroffen door de ernst van de economische problemen, de onzekerheid van tijdelijk werk, de moeite de kinderen te onderhouden, het gebrek aan een huis. Dezelfde pastorale zorg zal betoond moeten worden ten opzichte van weduwen en weduwnaars, kindmoeders en hun kinderen.

265 Synodevaders stemmend: placet - 253; non placet - 6 -> aangenomen.

Wanneer de echtgenoten problemen ervaren in hun relatie, moeten zij kunnen rekenen op de hulp en de begeleiding van de Kerk. De ervaring laat zien dat met adequate hulp en de werking van verzoening van de genade van de Heilige Geest een groot percentage van huwelijkscrises op een bevredigende wijze wordt overwonnen. Weten te vergeven en zich vergeven voelen is een fundamentele ervaring in het gezinsleven. Vergeving tussen echtgenoten maakt het mogelijk opnieuw de waarheid van een liefde te ontdekken die voor altijd is en nooit voorbijgaat. Vgl. 1 Kor. 13, 8 Op het gebied van gezinsrelaties is de noodzaak van verzoening praktisch dagelijks aanwezig. Onbegrip dat is te wijten aan de relaties met de familie van oorsprong, een conflict tussen verschillende culturele en religieuze gewoonten, onenigheid omtrent de opvoeding van de kinderen, bezorgdheid door economische moeilijkheden, spanning die ontstaat ten gevolge van afhankelijkheid en verlies van werk. Het zijn enkele van de steeds terugkerende oorzaken van spanningen en conflicten. De moeizame kunst van de verzoening, die de ondersteuning van de genade nodig heeft, heeft behoefte aan een edelmoedige samenwerking van verwanten en vrienden en soms ook aan externe en professionele hulp. In de meest verdrietige gevallen, zoals die van echtelijke ontrouw, is een ware herstelwerkzaamheid noodzakelijk waarvoor men zich beschikbaar moet stellen. Een gewonde verbintenis kan worden hersteld: tot deze hoop moet men vanaf de voorbereiding op het huwelijk worden opgevoed. Fundamenteel is de werking van de Heilige Geest bij de zorg voor gewonde personen en gezinnen, het ontvangen van het sacrament van verzoening en de noodzaak van door ervaren bedienaren begeleide trajecten.

265 Synodevaders stemmend: placet - 253; non placet - 7 -> aangenomen.

Voor zeer veel gelovigen die de ervaring van een niet gelukkig huwelijk hebben gekend, is een controle van de ongeldigheid van het huwelijk een weg die kan worden begaan. De recente Motu Proprio’s Mitis Iudex Dominus Iesus en Mitis et Misericors Jesus hebben geleid tot een vereenvoudiging van de procedures voor een eventuele nietigverklaring van het huwelijk. Met deze teksten heeft de Heilige Vader ook “duidelijk” willen “maken dat de bisschop zelf in zijn Kerk, waarover hij is aangesteld als herder en hoofd, juist daardoor rechter is onder de aan hem toevertrouwde gelovigen”. Paus Franciscus, Motu Proprio, De Heer Jezus, barmhartige rechter - Enkele aanpassingen van het kerkelijk wetboek aangaande het huwelijksrecht, Mitis Iudex Dominus Iesus (15 aug 2015). III Het in praktijk brengen van deze documenten vormt dus een grote verantwoordelijkheid voor de diocesane ordinaris, die geroepen is enkele zaken zelf te beoordelen en in ieder geval een gemakkelijkere toegang van de gelovigen tot gerechtigheid te garanderen. Dit houdt de voorbereiding van voldoende personeel in  dat bestaat uit geestelijken en leken en zich op de eerste plaats wijdt aan deze kerkelijk dienst. Daarom zal het noodzakelijk zijn een dienst van informatie, advies en bemiddeling, verbonden met de gezinspastoraal, die ook de mensen zal kunnen opvangen met het oog op een onderzoek voorafgaand aan een huwelijksproces, gescheiden personen of paren in crisis, ter beschikking te stellen. Vgl. Paus Franciscus, Motu Proprio, De Heer Jezus, barmhartige rechter - Enkele aanpassingen van het kerkelijk wetboek aangaande het huwelijksrecht, Mitis Iudex Dominus Iesus (15 aug 2015), 2-3

265 Synodevaders stemmend: placet - 244; non placet - 16 -> aangenomen.

Het getuigenis van hen die ook in moeilijke omstandigheden niet beginnen aan een nieuwe verbintenis en daarbij trouw blijven aan de sacramentele band, verdient waardering en ondersteuning van de kant van de Kerk. Zij wil hun het gelaat laten zien van een God die trouw is aan zijn liefde en altijd in staat is opnieuw kracht en hoop te schenken. Personen die uit elkaar zijn gegaan of zijn gescheiden, maar niet opnieuw zijn gehuwd en vaak getuigen zijn van huwelijkstrouw, dienen bemoedigd te worden in de eucharistie de spijs te vinden die hen in hun toestand ondersteunt.

265 Synodevaders stemmend: placet - 248; non placet - 12 -> aangenomen.

Document

Naam: RELATIO FINALIS - SYNODE 2015
Soort: Bisschoppensynodes
Datum: 24 oktober 2015
Copyrights: © 2015, LIbreria Editrice Vaticana / SRKK
Vert. uit het Italiaans: drs. H.M.G. Kretzers, onder redactie van dr. L.J.M. Hendriks
Bewerkt: 7 november 2019

Opties

Internetadres
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2025, Stg. InterKerk, Schiedam, test