Een christelijk huwelijk kan niet worden gereduceerd tot een culturele traditie of een eenvoudige juridische overeenkomst: het is een ware roeping van God die een nauwkeurige onderscheiding, voortdurend gebed en adequate rijping vereist. Daarom zijn er vormingstrajecten nodig die de persoon en het paar begeleiden, zodat met het meedelen van de geloofsinhoud de ervaring die door de hele kerkgemeenschap wordt geboden, samengaat. De doeltreffendheid van deze hulp vereist ook dat de catechese vóór het huwelijk, die een integraal deel is van de gewone pastoraal - en soms arm aan inhoud -, wordt verbeterd. Ook de pastoraal voor de huwelijkskandidaten moet worden ingevoegd in de algemene inzet van de christelijke gemeenschap om op een adequate en overtuigende wijze de evangelische boodschap te presenteren omtrent de waardigheid van de persoon, zijn vrijheid en het respect voor zijn rechten. Men dient heel goed de drie fases voor ogen te houden waarnaar H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Familiaris Consortio
Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
(22 november 1981) Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 66 verwijst: een verwijderde voorbereiding, die gaat via de overdracht van het geloof en de christelijke waarden binnen het eigen gezin; een meer nabije, die samenvalt met de trajecten van de catechese en de vormende ervaringen die worden beleefd binnen de christelijke gemeenschap; de onmiddellijke voorbereiding op het huwelijk als deel van een ruimere weg die wordt gekenmerkt door de dimensie van de roeping.

265 Synodevaders stemmend: placet - 257; non placet - 2 -> aangenomen.

In de aan de gang zijnde culturele verandering worden vaak modellen gepresenteerd die in tegenstelling zijn met de christelijke visie op het gezin. Seksualiteit wordt vaak losgekoppeld van een authentiek liefdesplan. In sommige landen worden zelfs door het publiek gezag vormingsprojecten opgelegd die een inhoud presenteren die tegengesteld is aan de menselijke en christelijke visie: ten opzichte hiervan dienen vastberaden de vrijheid van de Kerk om de eigen leer te onderrichten en het recht van gewetensbezwaar van de kant van de opvoeders te worden bevestigd. Daarom kan het gezin, ook al blijft het de primaire ruimte voor de opvoeding. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de Christelijke opvoeding, Gravissimum Educationis (28 okt 1965), 3, niet de enige plaats voor de opvoeding tot seksualiteit zijn. Hiervoor is het noodzakelijk echte pastorale trajecten van ondersteuning op te zetten die zowel op het individu als op de paren zijn gericht, met een bijzondere aandacht voor de leeftijd van de pubertijd en de adolescentie, waarbij men de schoonheid van de seksualiteit in de liefde helpt te ontdekken. Het christendom verkondigt dat God de mens als man en vrouw heeft geschapen en hen heeft gezegend, opdat zij één vlees zouden vormen en het leven zouden doorgeven. Vgl. Gen. 1, 27-28 Vgl. Gen. 2, 24 Hun verschil, zij het met gelijke persoonlijke waardigheid, is het zegel van de goede schepping door God. Volgens het christelijk beginsel van lichaam en ziel, kunnen zij, evenals het biologisch geslacht (sexe) en de maatschappelijke-culturele rol van het geslacht (gender), worden onderscheiden, maar niet gescheiden.

Hier komt dus de eis naar voren van een verbreding van de thema’s van de vorming in de programma’s vóór het huwelijk, zodat deze trajecten worden van opvoeding tot het geloof en de liefde, geïntegreerd in de weg van de christelijke initiatie. In dit licht is het noodzakelijk te herinneren aan het belang van de deugden, waaronder de kuisheid, een kostbare voorwaarde voor een echte groei van de liefde tussen twee personen. Het vormingsprogramma zou de vorm moeten aannemen van een weg die gericht is op de onderscheiding van de roeping van de persoon en het paar, waarbij zorg wordt gedragen voor een betere synergie tussen de verschillende pastorale terreinen. De trajecten van voorbereiding op het huwelijk dienen ook te worden gegeven door getrouwde paren die in staat zijn de huwelijkskandidaten vóór de bruiloft en in de eerste jaren van het huwelijksleven te begeleiden en zo het dienstverlenend karakter van het huwelijk tot zijn waarde te laten komen. De pastorale waardering van de persoonlijke relaties zal een geleidelijke opening van de geesten en de harten voor de volheid van Gods plan bevorderen.

265 Synodevaders stemmend: placet - 247; non placet - 14 -> aangenomen.