
24 oktober 2015
RELATIO FINALIS - SYNODE 2015 | |||
► | HET GEZIN IN HET PLAN VAN GOD | ||
► | Het gezin in de christelijke leer | ||
► | De zegeningen van het gezin |
Het huwelijk is een “algehele levensgemeenschap die uit haar natuurlijke aard gericht is op het welzijn van de echtgenoten en op het voortbrengen en opvoeden van kinderen”. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 1055. §1 In het wederzijds ontvangen belooft het bruidspaar elkaar algehele gave, trouw en openstaan voor het leven. In geloof en met de genade van Christus erkennen zij de gaven die God hun aanbiedt, en verplichten zij zich in zijn naam ten overstaan van de Kerk. God heiligt de liefde van de echtgenoten en bevestigt de onontbindbaarheid ervan, waarbij Hij hun zijn genade aanbiedt om de trouw, de wederzijdse integratie en het openstaan voor het leven te beleven. Wij brengen God dank voor het huwelijk, omdat christelijke echtgenoten door middel van hun gemeenschap van leven en liefde het geluk leren kennen en ervaren dat God hen persoonlijk liefheeft met hartstocht en tederheid. Man en vrouw “zijn” als individu en als paar - zo heeft Paus Franciscus in herinnering gebracht - “beeld van God”. Hun verschil “is er niet omwille van de tegenstelling of onderworpenheid, maar voor de gemeenschap en de voortplanting, steeds naar het beeld van en de gelijkenis met God”. Paus Franciscus, Audiëntie, Sint Pietersplein, Het gezin - 10. Mannen en vrouwen (I) (15 apr 2015), 2 Het doel van eenwording bij het huwelijk is een voortdurende oproep tot groei en verdieping van deze liefde. In hun eenheid van liefde ervaren de echtgenoten de schoonheid van het vader- en het moederschap; delen zij plannen en inspanningen, verlangens en zorgen; leren zij zorg voor elkaar en wederzijdse vergiffenis. In deze liefde vieren zij hun ogenblikken van geluk en ondersteunen zij elkaar in de moeilijkheden die er in hun levensgeschiedenis voorbijkomen.
265 Synodevaders stemmend: placet - 253; non placet - 5 -> aangenomen.
De vruchtbaarheid van de echtgenoten is in volle zin geestelijk: zij zijn levende sacramentele tekenen, een bron van leven voor de christelijke gemeenschap en de wereld. De daad van het doorgeven van het leven, die de “onlosmakelijke band” laat zien tussen de waarde van eenwording en voortplanting - door de zalige Paulus VI benadrukt Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Het menselijk leven en geboorteregelingen, Humanae Vitae (25 juli 1968), 12 -, moet worden begrepen vanuit de optiek van de verantwoordelijkheid van de ouders bij de inzet voor de zorg voor en de christelijke opvoeding van de kinderen. Dit is de kostbaarste vrucht van de huwelijksliefde. Daar het kind een persoon is, overstijgt het hen die het hebben voortgebracht. “Zoon en dochter zijn betekent immers volgens het plan van God in zich de herinnering aan en de hoop op een liefde dragen die zichzelf heeft verwezenlijkt door nu juist het leven van een ander menselijk, oorspronkelijk en nieuw wezen te ontsteken. En voor de ouders is elk kind zichzelf, is het anders, is het verschillend”. Paus Franciscus, Audiëntie, Sint Pietersplein, Het gezin - 4. Kinderen (11 feb 2015), 2 De schoonheid van de wederzijdse en belangeloze gave, de vreugde om het leven dat wordt geboren, en de liefdevolle zorg voor alle leden, van jong tot oud, zijn enkele van de vruchten die het antwoord op de roeping van het gezin uniek en onvervangbaar maken. De gezinsrelaties dragen op een beslissende wijze bij aan een solidaire en broederlijke opbouw van de menselijke samenleving, die niet gereduceerd kan worden tot het samenleven van bewoners van een gebied of burgers van een staat.
265 Synodevaders stemmend: placet - 252; non placet - 6 -> aangenomen.