
24 oktober 2015
RELATIO FINALIS - SYNODE 2015 | |||
► | DE KERK, LUISTEREND NAAR HET GEZIN | ||
► | Gezin, inclusie en maatschappij | ||
► | De kinderen |
Kinderen zijn een zegen van God. Vgl. Gen. 4, 1 Zij moeten in het gezinsleven en het maatschappelijk leven op de eerste plaats komen en een prioriteit vormen in het pastoraal handelen van de Kerk. “Men kan in feite op grond van de wijze waarop kinderen worden behandeld, niet alleen moreel, maar ook maatschappelijk beoordelen of een maatschappij een vrije maatschappij is of een maatschappij die de slaaf is van internationale belangen. (...) Kinderen herinneren ons eraan (...) dat wij altijd kinderen zijn (...). En dat brengt ons altijd weer bij het feit terug dat wij onszelf niet het leven hebben gegeven, maar het hebben gekregen”. Paus Franciscus, AudiĆ«ntie, Sint Pietersplein, Het gezin - 8. Kleine kinderen (I) (18 mrt 2015), 1.3 Dikwijls worden kinderen echter het onderwerp van strijd tussen ouders en zijn zij de werkelijke slachtoffers van scheuringen in het gezin. De rechten van kinderen worden op vele wijzen verwaarloosd. In sommige streken van de wereld wordt zij echt beschouwd als koopwaar, behandeld als goedkope arbeiders, gebruikt om oorlog te voeren, onderwerp van ieder soort fysiek en psychologisch geweld. Migrerende kinderen worden blootgesteld aan verschillende soorten lijden. Seksuele uitbuiting van jeugdigen is vervolgens een van de meest schandalige en perverse realiteiten van de huidige maatschappij. In maatschappijen die doortrokken zijn van geweld vanwege oorlog, terrorisme of de aanwezigheid van de georganiseerde misdaad, nemen verslechterde gezinssituaties toe. In de grote metropolen en de periferieën ervan wordt het verschijnsel van de zogenaamde straatkinderen steeds erger.
265 Synodevaders stemmend: placet - 256; non placet - 2 -> aangenomen.