
24 oktober 2015
RELATIO FINALIS - SYNODE 2015 | |||
► | DE KERK, LUISTEREND NAAR HET GEZIN | ||
► | Het gezin en de antropologisch-culturele context | ||
► | De culturele tegenstellingen |
De culturele tegenstellingen die werken op het gezin, laten in grote gebieden van de wereld een tegengesteld beeld zien, ook onder de massale invloed van de media. Enerzijds genieten huwelijk en gezin veel achting en is nog altijd het idee overheersend dat het gezin de veilige haven is voor de diepste en meest bevredigende gevoelens. Anderzijds heeft dit beeld soms de trekken van buitensporige verwachtingen en dientengevolge van wederzijdse, overdreven pretenties. De spanningen die door een extreme individualistische cultuur van bezit en genot worden veroorzaakt, brengen binnen het gezin een dynamiek van onverdraagzaamheid en agressiviteit teweeg. Hier kan hier ook een bepaalde visie van het feminisme worden vermeld die het moederschap aanklaagt als een voorwendsel voor de uitbuiting van de vrouw en een belemmering van haar volle verwezenlijking. Vervolgens neemt men de toenemende tendens waar om het voortbrengen van een kind op te vatten als puur een instrument voor zelfbevestiging, die met welk middel dan ook moet worden bereikt.
Een hedendaagse culturele uitdaging van groot belang komt naar voren in de genderideologie, die het verschil en de natuurlijke wederkerigheid van man en vrouw ontkent. Zij heeft een maatschappij zonder verschil in geslacht op het oog en holt de antropologische basis van het gezin uit. Deze ideologie heeft opvoedkundige projecten en standpunten op het gebied van wetgeving ten gevolge die een persoonlijke identiteit en affectieve intimiteit bevorderen die radicaal zijn losgekoppeld van de biologische diversiteit tussen man en vrouw. De menselijke identiteit wordt toevertrouwd aan een individualistische optie, die ook veranderlijk is in de tijd. In de visie van het geloof draagt het menselijk verschil in geslacht het beeld en de gelijkenis van God in zich. Vgl. Gen. 1, 26-27 “Dit zegt ons dat niet alleen de man op zich beeld is van God, niet alleen de vrouw op zich beeld is van God, maar ook man en vrouw, als paar, beeld van God zijn. (...) Wij kunnen zeggen dat zonder de wederzijdse verrijking in deze relatie - in denken en handelen, in affecten en werk, ook in het geloof - de twee evenmin ten diepste kunnen begrijpen wat het betekent man en vrouw te zijn. De moderne en hedendaagse cultuur heeft nieuwe ruimtes geopend, nieuwe vrijheden en nieuwe diepten voor een verrijking van het begrip van dit verschil. Maar heeft ook aanleiding gegeven tot nieuwe twijfels en veel scepsis. (...) Het verwijderen van het verschil (...) is het probleem, niet de oplossing”. Paus Franciscus, AudiĆ«ntie, Sint Pietersplein, Het gezin - 10. Mannen en vrouwen (I) (15 apr 2015), 4
265 Synodevaders stemmend: placet - 245; non placet - 9 -> aangenomen.