
24 oktober 2015
RELATIO FINALIS - SYNODE 2015 | |||
► | DE KERK, LUISTEREND NAAR HET GEZIN | ||
► | Het gezin en de antropologisch-culturele context | ||
► | De maatschappelijk-culturele context |
Gehoor gevend aan wat de Heilige Geest ons vraagt, naderen wij de gezinnen van vandaag in hun verscheidenheid, wetend dat “Christus, de laatste Adam, [...] de mens voor zichzelf duidelijk maakt”. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 22 Wij richten onze aandacht op de hedendaagse uitdagingen die veel aspecten van het leven beïnvloeden. Wij zijn ons bewust van de belangrijkste richting van de antropologisch-culturele verandering waardoor het individu minder dan in het verleden wordt ondersteund door de maatschappelijke structuren in zijn affectieve leven en het leven in het gezin. Anderzijds moeten wij eveneens rekening houden met de ontwikkelingen van een extreem individualisme dat de gezinsbanden doet ontaarden door het idee te laten prevaleren van een subject dat zichzelf schept overeenkomstig eigen principes, door iedere band kracht te ontnemen. Wij denken aan moeders en vaders, grootouders, broers en zussen, familieleden dichtbij en veraf en aan de band tussen twee families die ieder huwelijk smeedt. Wij moeten echter de beleefde werkelijkheid niet vergeten: de hechtheid van familiebanden blijft overal de wereld in leven houden De toewijding aan de zorg voor de waardigheid van iedere persoon - man, vrouw en kinderen - etnische groepen en minderheden, evenals aan de verdediging van de rechten van ieder menselijk wezen om in een gezin op te groeien blijft groot. Hun trouw wordt niet geëerd, als men niet opnieuw een duidelijke overtuiging van de waarde van het gezinsleven bevestigt door in het bijzonder ook in de verschillende culturen op het licht van het evangelie te vertrouwen. Wij zijn ons bewust van de sterke veranderingen die de aan de gang zijnde antropologische culturele omslag in alle aspecten van het leven bepaalt, en wij blijven er vast van overtuigd dat het gezin een geschenk van God is, de plaats waar Hij de macht van zijn heilzame genade openbaart. Ook vandaag roept de Heer man en vrouw tot het huwelijk, begeleidt Hij hen in hun gezinsleven en biedt Hij zich aan hen aan als een onuitsprekelijke gave; het is een van de tekenen van de tijd die de Kerk wordt geroepen te onderzoeken en te interpreteren “in het licht van het evangelie. Op deze wijze kan zij dan, op een aan elke generatie aangepaste wijze, een antwoord geven op de voortdurende vragen van de mensen over de zin van het huidige en toekomstige leven en over de onderlinge verhoudingen daartussen. Men dient dus de wereld waarin wij leven, en evenzeer haar verwachtingen, strevingen en haar dikwijls dramatisch karakter, te onderkennen en te verstaan”. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 4
265 Synodevaders stemmend: placet - 256; non placet - 3 -> aangenomen.