H. Paus Johannes Paulus II - 7 juli 1980
Het is voor niemand een geheim, dat de wereld momenteel een moeilijk uur van haar geschiedenis doormaakt. Alle sectoren van het leven van de volkeren en de naties worden geteisterd door ernstige problemen en in het bijzonder de landbouwsector. Zoals ik tijdens mijn bezoek aan de zetel van de Organisatie van de Verenigde Naties voor voedsel en landbouw in de gelegenheid was te zeggen, is de landbouw een sector 'die al te lange tijd buiten de stijging van de levensniveaus is gehouden, een sector welke bijzonder smartelijk door de snelle en diepgaande sociaal-culturele veranderingen van onze tijd wordt getroffen en de van het verleden overgeërfde onrechtvaardigheden blootlegt, mensen, gezinnen en samenlevingen ontwricht, de frustraties opeenhoopt en tot dikwijls massale en chaotische verhuizingen dwingt'. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de 20ste Algemene Conferentie van de FAO, Het ernstigste en meest dringende probleem is de strijd tegen de honger (12 nov 1979), 2
Ik volg met oneindige belangstelling de verenigde inspanningen van alle goede bedoelingen en heb geen gelegenheid voorbij laten gaan ze te steunen met gebed, met het woord, met mijn persoonlijke bemoeiingen, in de hoop dat ook op het gebied van de landbouw deze inspanningen tot de beste resultaten zullen leiden met het oog op het persoonlijk welzijn van ieder mens, met eerbiediging van de eisen van het algemeen welzijn. De overwegingen die ik in het kader van onze ontmoeting ga houden, worden ingegeven door een enkel doel: uitgaande van de eigen zending van de Kerk en de rol die haar toekomt, zo goed mogelijk in het licht van het leergezag van deze zelfde Kerk in het sociale vlak na te denken over en aldus te helpen met de 'inrichting van de menselijke samenleving volgens de goddelijke wet'. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 42 Op deze manier wil de Kerk met de kracht van de Geest, welke de enige is waarover zij beschikt, in het volle respect voor de zelfstandigheid van het tijdelijk terrein, maar zich bewust van haar verantwoordelijkheden, zich niet onttrekken, wanneer het erom gaat 'het menselijk leven meer menselijk te maken' en zich bewust te worden 'opdat alles wat deel uitmaakt van het leven, overeenkomt met de echte waardigheid van de mens'. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Verlosser van de mensen, Redemptor Hominis (4 mrt 1979), 14