Msgr. Elio Sgreccia - 9 juni 2005
Tot op heden zijn er twee menselijke diploïde cellijnen die oorspronkelijk werden bereid uit weefsels van geaborteerde foetussen (in 1964 en 1970) en die worden gebruikt voor de bereiding van vaccins op basis van levend verzwakt virus: de eerste is de WI-38-lijn (Winstar Instituut 38), met menselijke diploïde longfibroblasten, afkomstig van een vrouwelijke foetus die werd geaborteerd omdat de familie vond dat ze te veel kinderen hadden (G. Sven et al., 1969). Het werd geprepareerd en ontwikkeld door Leonard Hayflick in 1964 (L. Hayflick, 1965; G. Sven et al., 1969) Hayflick, The LimitedIn Vitro Lifetime of Human Diploid Cell Strains, Experimental Cell Research, March 1965, vol.37, no. 3, pp. 614-636. G. Sven, S. Plotkin, K. McCarthy, Gamma Globulin Prophylaxis; Inactivated Rubella Virus; Production and Biological Control of Live Attenuated Rubella Virus Vaccines, American journal of Diseases of Children, August 1969, vol. 118, no. 2, pp.372-381. en draagt het ATCC-nummer CCL-75. WI-38 is gebruikt voor de bereiding van het historische vaccin RA 27/3 tegen rubella (S.A. Plotkin et al, 1965) A. Plotkin, D. Cornfeld, Th.H. Ingalls, Studies of Immunization With Living Rubella Virus, Trials in Children With a Strain coming from an Aborted Fetus, American Journal of Diseases in children, October 1965, vol. 110, no. 4, pp.381-389.. De tweede menselijke cellijn is MRC-5 (Medical Research Council 5) (menselijk, long, embryonaal) (ATCC-nummer CCL-171), waarbij menselijke longfibroblasten afkomstig van een mannelijke foetus van 14 weken die om 'psychiatrische redenen' is geaborteerd door een 27 -jarige vrouw in het Verenigd Koninkrijk. MRC-5 werd in 1966 geprepareerd en ontwikkeld door J.P. Jacobs (J.P. Jacobs et al, 1970) P. Jacobs, C.M. Jones, J.P. Bailie, Characteristics of a Human Diploid Cell Designated MRC-5, Nature, 11th July 1970, vol. 277, pp.168-170.. Andere menselijke cellijnen zijn ontwikkeld voor farmaceutische behoeften, maar zijn niet betrokken bij de vaccins die daadwerkelijk beschikbaar zijn. Twee andere menselijke cellijnen, die permanent zijn, HEK 293 geaborteerde foetale cellijn, van primaire menselijke embryonale niercellen, getransformeerd door een adenovirus type 5 (het foetale niermateriaal werd verkregen van een geaborteerde foetus, waarschijnlijk in 1972), en PER.C6, een foetale cellijn gemaakt met behulp van netvliesweefsel van een 18 weken oude, geaborteerde baby, is ontwikkeld voor de farmaceutische productie van adenovirusvectoren (voor gentherapie). Ze zijn niet betrokken geweest bij het maken van een van de verzwakte levende virussen vaccins die momenteel in gebruik zijn vanwege hun vermogen om tumorverwekkende cellen in de ontvanger te ontwikkelen. Sommige vaccins, die zich nog in de ontwikkelingsfase bevinden, tegen het ebolavirus (Crucell, NV en het vaccinonderzoekscentrum van de National Institutes of Health's Allergy and Infectious Diseases, NIAID), HIV (Merck), influenza (Medlmmune, Sanofi pasteur), Japans encefalitis (Crucell NV en Rhein Biotech NV) worden bereid met behulp van PER.C6® cellijn (Crucell NV, Leiden, Nederland).
De vaccins die tegenwoordig worden beschuldigd van het gebruik van menselijke cellijnen van geaborteerde foetussen, WI-38 en MRC-5, zijn de volgende: Tegen deze verschillende infectieziekten zijn er enkele alternatieve vaccins die worden bereid met cellen of weefsels van dieren, en die daarom ethisch aanvaardbaar zijn. Hun beschikbaarheid is afhankelijk van het land in kwestie. Wat betreft het specifieke geval van de Verenigde Staten, zijn er in dat land voorlopig geen opties voor vaccinatie tegen rubella, waterpokken en hepatitis A, behalve de vaccins die door Merck zijn voorgesteld en die zijn bereid met behulp van de menselijke cellijnen WI-38 en MRC. -5. Er is een vaccin tegen pokken bereid met de Vero-cellijn (afgeleid van de nier van een Afrikaanse groene aap), ACAM2000 (Acambis-Baxter) (een pokkenvaccin van de tweede generatie, opgeslagen, niet goedgekeurd in de VS), dat biedt, daarom een alternatief voor de Acambis 1000. Er zijn alternatieve vaccins tegen de bof (Mumpsvax, Merck, mazelen (Attenuvax, Merck), hondsdolheid (RabAvert, Chiron-therapeutica), bereid uit kippenembryo's (er zijn echter ernstige allergieën opgetreden bij dergelijke vaccins) poliomyelitis (IPOL, Aventis-Pasteur, bereid met apenniercellen) en pokken (een derde generatie pokkenvaccin MVA, Modified Vaccinia Ankara, Acambis-Baxter). In Europa en Japan zijn er andere vaccins beschikbaar tegen rubella en hepatitis A, geproduceerd met niet-menselijke cellijnen. Het Kitasato Instituut produceert vier vaccins tegen rodehond, genaamd Takahashi, TO-336 en Matuba, bereid met cellen uit konijnennier, en één (Matuura) bereid met cellen van een kwartel embryo. Het Chemo-serotherapeutische Onderzoeksinstituut Kaketsuken produceert nog een ander vaccin tegen hepatitis A, genaamd Ainmugen, bereid met cellen uit apennier. Het enige probleem dat nog overblijft is het vaccin Varivax® tegen waterpokken, waarvoor geen alternatief is.
