Wij richten vandaag, beminde zonen, onze blik op de Godmens, die in een grot geboren werd om de mens weer op te heffen tot de grootheid waarvan hij door zijn schuld gevallen was; om hem weer te plaatsen op de troon van vrijheid, van gerechtigheid en van eer, die de eeuwen van de valse goden hem hadden ontzegd. De grondslag van die troon zal de Calvarieberg zijn; zijn sieraad zal zijn geen goud of zilver, maar het bloed van Christus, het goddelijk bloed, dat sedert twintig eeuwen over de wereld vloeit en de wangen van Zijn bruid de Kerk purpert en, door haar zonen te zuiveren, te wijden, te heiligen, te verheerlijken, overgaat in de blanke glans des hemels.

0 christelijk Rome, dat bloed is uw leven; door dat bloed zijt gij groot en verlicht gij met uw grootheid de overblijfselen en de ruïnen van uw heidense grootheid en zuivert en wijdt gij de boeken van de juridische wijsheid van uw praetoren en Caesars. Gij zijt de moeder van een hogere en meer humane gerechtigheid, die uzelf, uw zetel en ieder die naar u luistert tot eer strekt. Gij zijt een vuurtoren van beschaving, en het beschaafde Europa en de beschaafde wereld hebben aan u te danken al wat aan hoger wijding en groter heiligheid, aan groter wijsheid en hoger eerbaarheid de volken verheft en hun geschiedenis opluistert. Gij zijt een moeder van liefde: uw jaarboeken, uw monumenten, uw gasthuizen, uw kloosters en conventen, uw helden en heldinnen, uw geloofsverkondigers en missionarissen, uw tijdperken en eeuwen met hun scholen en universiteiten leggen getuigenis af voor de triomfen van uw liefde, die alles omhelst, alles lijdt, alles hoopt, alles doet om zich alles voor allen te maken, om allen te versterken en op te beuren, allen te genezen en te roepen tot de vrijheid, die Christus de mens gegeven heeft, en allen tot rust te brengen in die vrede, die de volken verbroedert, en van alle mensen, onder welke hemelstreek zij ook leven en door welke taal of levenswijze zij ook onderscheiden zijn, één enkel gezin en van de wereld één gemeenschappelijk vaderland maakt.

Vanuit dat Rome, het centrum, de rots en de meesteresse van het Christendom, de stad, die meer door Christus dan door de Caesars de in de tijd eeuwige stad is, richten wij, gedreven door het vurige en levendigste verlangen naar het welzijn van ieder volk zonder uitzondering en van de gehele mensheid, ons woord tot allen met de dringende smeekbede, dat de dag niet lang moge uitblijven waarop op alle plaatsen, waar nu de vijandschap tegen God en Christus de mensen voortsleurt naar de tijdelijke en eeuwige ondergang, betere kennis van de godsdienst en nieuwe doelstellingen de overhand zullen krijgen; de dag, waarop boven de wieg van de nieuwe ordening der volken de ster van Bethlehem moge schitteren als bode van een nieuwe geest, die de harten beweegt om met de engelen het Gloria in excelsis Deo te zingen en als een eindelijk door de hemel geschonken gave aan alle volken het pax hominibus bonae voluntatis te verkondigen. Als eenmaal de dageraad van die dag is aangebroken, met welk een vreugde zullen dan naties en regeerders, het hart vrij van de vrees voor hinderlagen en voor een herhaling van conflicten, de zwaarden, die mensenharten verscheurden, omsmeden in kouters, die onder de zon van de goddelijke zegen de voren trekken in de vruchtbare bodem der aarde, om er een brood uit te winnen, dat wel bevochtigd is met zweet maar niet meer met bloed en met tranen.

In die verwachting en met die smachtende bede op de lippen zenden wij onze groet en onze zegen aan al onze kinderen van geheel de wereld. Moge onze zegen in milder overvloed neerdalen op degenen - priesters, religieuzen en leken - die pijnen en angsten te lijden hebben voor hun geloof; moge hij ook neerdalen op hen, die, hoewel niet behorend tot het zichtbaar lichaam van de Kerk, ons toch nabij zijn door het geloof in God en in Jezus Christus, en het met ons eens zijn over de ordening en de fundamentele doeleinden van de vrede; moge hij met een bijzondere harteklop van genegenheid neerdalen op allen die zuchten in droefheid, in de harde beklemming van de noden van dit uur. Moge hij een schild zijn voor allen die als strijders onder de wapenen staan, een geneesmiddel voor de zieken en de gewonden, een troost voor de gevangenen, voor de uit hun vaderland verdrevenen, voor hen die ver verwijderd zijn van de huiselijke haard, voor de naar vreemde landen weggevoerden, voor de miljoenen ongelukkigen, die ieder uur worstelen tegen de vreselijke beten van den honger. Moge hij een balsem zijn voor iedere smart en ongeluk, een steun en een troost voor alle ongelukkigen en behoeftigen, die wachten op een vriendelijk woord, dat in hun harten kracht, moed, en de zoete ondervinding van medelijden en broederlijke hulp kan uitstorten. Moge ten slotte onze zegen rusten op die zielen en op die medelijdende handen, die door hun onuitputtelijke, edelmoedige offervaardigheid ons in staat gesteld hebben om meer dan onze eigen beperkte middelen toelieten de tranen te drogen, de armoede van velen te verzachten, vooral van de allerarmsten en meest verlatenen onder de slachtoffers van de oorlog. Zodoende hebben zij ons laten ondervinden, hoe de goedheid en de menslievendheid van God, waarvan het Kind in de kribbe, dat door Zijn armoede ons rijk wilde maken, de hoogste en onuitsprekelijke openbaring is, bij alle wisselingen van tijden en rampen nooit ophouden in de Kerk voort te leven en voort te werken.

Aan allen verlenen wij met diepe vaderlijke liefde uit de volheid van ons hart de apostolische zegen.