Men zou het gezin een leerschool kunnen noemen voor een rijkere ontplooiing van de menselijkheid. Wil echter het gezin de volheid van zijn leven en zijn zending bereiken, dan is nodig: een liefvolle eenheid van geest, gemeenschappelijk overleg van de echtgenoten en ijverige samenwerking van de ouders bij de opvoeding van hun kinderen. Een actieve aanwezigheid van de vader is voor de vorming van de kinderen van het hoogste belang; maar ook aan de huiselijke zorgen van de moeder, waaraan vooral de jongere kinderen zozeer behoefte hebben, moet men alle kansen geven, zonder dat daardoor de rechtmatig sociale vooruitgang van de vrouw te kort mag worden gedaan. De kinderen moeten zó opgevoed, dat zij als volwassenen in staat zijn, met volledig verantwoordelijkheidsbesef hun roeping, eventueel ook een religieuze roeping, te volgen en een levensstaat te kiezen, en dat zij, wanneer zij trouwen, een eigen gezin kunnen stichten onder gunstige morele, sociale en economische omstandigheden. Op de ouders of voogden rust de taak, de jonge mensen, bij de stichting van een gezin, met wijze raad bij te staan, waaraan dezen ook graag gevolg moeten geven; zij moeten er zich wel voor wachten, hen direct of indirect tot een huwelijk te dwingen of hun een bepaalde levenspartner op te dringen.

Op deze manier vormt het gezin, waarin verschillende generaties elkaar ontmoeten, en elkaar helpen om tot een diepere wijsheid te komen en om de rechten van de personen harmonisch te verbinden met de andere eisen van het sociale leven, werkelijk het fundament van de samenleving. Daarom hebben allen, die invloed uitoefenen op de gemeenschap en op de sociale groeperingen, de plicht om het huwelijk en het gezin daadwerkelijk te steunen. De burgerlijke overheid beschouwe het als haar heilige plicht de ware aard van huwelijk en gezin te erkennen, beide te beschermen en te helpen, de openbare zedelijkheid te verdedigen en de welvaart van het gezin te bevorderen.

Het recht van de ouders op de voortplanting en op de opvoeding van de kinderen binnen hun gezin moet gewaarborgd worden. Door een vooruitziende wetgeving en door verschillende initiatieven dienst ook aan hen, die het geluk van een gezin moeten missen, bescherming en geëigende hulp te worden geboren.

Laten de christenen de tegenwoordige tijd goed besteden Vgl. Ef. 5, 16 Vgl. Kol. 4, 5 en onderscheid weten te maken tussen het eeuwige en het vergankelijke; laten zij daarom hun actieve steun geven aan de waarden van huwelijk en gezin. Zij moeten dit doen door het getuigenis van hun eigen leven en door eensgezinde samenwerking met de mensen van goede wil; zo zullen zij de moeilijkheden overwinnen, tegemoet komen aan de noden van het gezin en het de voordelen verzekeren van de moderne tijd. Voor het bereiken van dit doel zullen de echt christelijke instelling van de gelovigen, het goed gevormd zedelijk geweten van de mensen en de wijsheid en de ervaring van de deskundigen in de gewijde wetenschappen een grote bijdrage leveren.

De wetenschapsmensen, vooral de deskundigen op biologisch, medisch, sociaal en psychologisch gebied, kunnen veel doen voor het welzijn van huwelijk en gezin en voor de rust van de gewetens, als zij door gemeenschappelijke studies meer licht trachten te brengen in de verschillende factoren, die voor een gezonde regeling van de menselijke voorplanting van nut zijn.

De priester moeten zich terdege bekwamen in de gezinsproblematiek, en door verschillende pastorale hulpmiddelen, zoals de verkondiging van het Woord Gods, de liturgische eredienst en andere geestelijke hulp, de roeping van de echtgenoten in huwelijks- en gezinsleven stimuleren, hen met menselijkheid en geduld bemoedigen bij hun moeilijkheden, en hen versterken in de liefde, opdat er gezinnen komen, waarvan een weldoende kracht uitgaat.

Door allerlei initiatieven, vooral door verenigingen van gezinnen, moet men zich alle moeite geven om de jonge mensen en de gehuwden zelf, vooral de jonggehuwden, met raad en daad te steunen en hen te brengen tot een sociaal en apostolisch gezinsleven

Tenslotte moeten de echtgenoten zelf, geschapen naar het beeld van de levende God en geplaatst in een echte orde van personen, verbonden zijn in een eenheid van liefde, een eenheid van geest en een onderlinge heiligheid Vgl. Paus Adrianus I, Sacramentarium Gregorianum. P.L. 78, 262 om zo, in navolging van Christus, die de oorsprong van het leven is Vgl. Rom. 5, 15.18 Vgl. Rom. 6, 5-11 Vgl. Gal. 2, 20 , in de vreugde en de offers van hun roeping, door hun trouwe liefde de getuigen te worden van het liefdesmysterie, dat de Heer door zijn dood en verrijzenis aan de wereld heeft geopenbaard. Vgl. Ef. 5, 25-27