Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Wat betreft de inhoud van de catechese zijn er drie zaken, die op onze dagen een nauwgezette aandacht verdienen.

De eerste daarvan heeft betrekking op de integriteit van de inhoud. Met het oog op de volmaakte overgave Vgl. Fil. 2, 17 aan het geloof, heeft hij die leerling van Christus wordt, het recht “het woord van het geloof” (Rom. 10, 8) integraal te ontvangen: niet verminkt, niet vervalst en niet gebrekkig, maar volledig en ongerept, in heel zijn strengheid en kracht. In een of ander punt de integriteit van de boodschap geweld aandoen, betekent de catechese uithollen en de vruchten ervan in gevaar brengen die Christus en de kerkgemeenschap er terecht van mogen verwachten. Zonder twijfel is het geen toeval dat Jezus' opdracht in het Evangelie van Mattheus een totaliteit aanduidt: “Mij is alle macht gegeven... maakt alle volkeren tot mijn leerlingen... door hun te leren alles te onderhouden... Ik ben met u alle dagen.” Als een mens op zoek is naar “de verhevenheid van de kennis van Jezus Christus” (Fil. 3, 8) die hem in het geloof wordt aangeboden, en als in hem - misschien wel onbewust - het verlangen leeft Christus meer en beter te leren kennen volgens een onderricht “naar de waarheid die in Jezus is” (Ef. 4, 20-21) mag hem onder geen enkel voorwendsel enig deel van die kennis onthouden worden. Wat zal het voor een catechese zijn, waar geen plaats gegeven wordt aan de schepping van de mens en aan zijn zonde, aan het verlossingsplan van onze God, de lange en liefdevolle voorbereiding alsook de realisatie daarvan, aan de menswording van Gods Zoon, aan Maria - de onbevlekte maagd en Moeder Gods, die met lichaam en ziel opgenomen is in de hemelse glorie - en aan haar rol in het heilsmysterie, aan het geheim der goddeloosheid dat zijn werking doet voelen in ons leven, (2 Tess. 2, 7) de kracht van God die ons daarvan bevrijdt, aan de noodzaak van boete en ascese, aan de sacramentele en liturgische riten, aan de waarachtigheid van de eucharistische tegenwoordigheid, aan het deelhebben aan het goddelijk leven reeds hier op aarde en ook over de dood heen, enzovoorts? Een catecheet, die deze naam echt verdient, zal nooit naar eigen willekeur een selectie maken in de geloofsschat naargelang zaken die hij wel of niet belangrijk vindt, zodanig dat hij het ene in zijn onderricht opneemt en aan het andere voorbijgaat.

Op de tweede plaats moet het volgende opgemerkt worden. Het kan gebeuren dat in de huidige omstandigheden van de catechese methodische of pedagogische overwegingen ervoor pleiten dat rijkdommen van de inhoud der catechese liever langs deze of gene weg over te dragen. Ook heft de zorg voor integriteit niet het minst de nood aan evenwichtig oordeel noch de aandacht voor het organisch en hiërarchisch karakter van de leer op. Dit betekent dat aan de afzonderlijke te onderwijzen waarheden, door te geven normen en aan te wijzen christelijke wegen het respectieve belang en betekenis moet gehecht worden dat hun binnen het geheel toekomt. Het kan ook gebeuren, dat voor sommige mensen of groepen van mensen de ene taal beter is om de inhoud over te dragen, dan de andere. Een keuze is echter slechts in zoverre toegestaan, als zij niet wordt ingegeven door min of meer subjectieve theorieën of vooroordelen en gekleurd door een bepaalde ideologie, maar integendeel geïnspireerd wordt door de nederige zorg om die leer, die intact moet blijven, beter bespreekbaar te maken. De leermethode en de taal moeten inderdaad ondergeschikt blijven: instrumenten, waarmee “woorden van eeuwig leven” (Joh. 6, 69) Vgl. Hand. 5, 20 Vgl. Hand. 7, 33 of “wegen van leven” Vgl. Hand. 2, 28. Waar de woorden van Ps. 16, 11 aangehaald worden in hun geheel en niet ten dele worden medegedeeld.