Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Tot de edelste uitingen van het menselijk vernuft rekent men met het volste recht de vrije kunsten, vooral de religieuze kunst met als hoogtepunt de gewijde kunst. Krachtens haar aard zijn ze gericht op Gods oneindige schoonheid, die door de werken van de mens enigszins tot uitdrukking moet worden gebracht, en ze staan des te meer in dienst van God en van de bevordering van diens lof en heerlijkheid, naarmate ze als enig doel hebben, er krachtig toe bij te dragen om door haar werken de geest van de mensen tot God te verheffen.

Onze heilige moeder de Kerk heeft daarom altijd de vrije kunsten een grote liefde toegedragen, en zij heeft steeds het edele dienstbetoon van de kunst gezocht, vooral om aan de voorwerpen, die tot de heilige eredienst behoren, echte waardigheid, luister en schoonheid te geven en ze te maken tot tekenen en symbolen van het hemelse; en zij zelf heeft de kunstenaars gevormd. Ja, zij heeft zich altijd terecht beschouwd als bevoegd om te oordelen over de kunsten, door uit te maken, of bepaalde kunstwerken overeenstemden met het geloof, de vroomheid en de wetten uit de religieuze traditie, en of ze geschikt waren voor het gebruik in de eredienst.

Met bijzondere ijver heeft de Kerk er voor gezorgd, dat de gewijde benodigdheden op waardige en schone wijze zouden bijdragen tot de luister van de eredienst, door de veranderingen in stof, vorm of versiering te aanvaarden, die het gevolg waren van de vooruitgang van de techniek in de loop van de tijd.

Daarom hebben de Vaders hieromtrent het volgende willen bepalen.