Francis Kardinaal Arinze - 25 maart 2004
Er dient met name vooral voor te worden gezorgd dat de homilie strikt is gebaseerd op de heilsmysteries waarbij in de loop van het liturgisch jaar vanuit de Bijbellezingen en de liturgische teksten de geloofsmysteries en de normen van christelijk leven worden uiteengezet, en de teksten uit het gewone (ordinarium) of uit het eigen (proprium) van de Mis, of een andere rite van de Kerk wordt becommentarieerd. Vgl. Concilie van Trente, 22e Zitting - Over het allerheiligst Misoffer, Sessio XXII - Doctrina de sanctissimo Missae sacrificio (17 sept 1562), 12 Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Algemeen Statuut van het Romeins Missaal - Editio typica tertio 2002 / emendata 2008, Institutio Generalis Missalis Romani (18 mrt 2002), 65 Het is duidelijk dat elke uitleg van de heilige Schrift moet worden herleid tot Christus, als de meest verheven spil van de heilseconomie, maar dit dient te geschieden in het perspectief van de specifieke context van de liturgische viering. Bij het houden van de homilie dient men ervoor te zorgen het licht van Christus te laten schijnen over de gebeurtenissen van het leven. Dit dient echter zo te gebeuren dat de ware en onvervalste betekenis van het woord van God niet wordt verduisterd door bijvoorbeeld alleen maar te spreken over politiek of profane zaken of door begrippen die zijn ontleend aan pseudo-religieuze bewegingen van onze tijd, als bron te gebruiken. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de Bisschoppen van de Verenigde Staten van Amerika b.g.v. hun bezoek "Ad limina" (28 mei 1993), 2
