De hele wereld is getuige van de barbaarsheid van wat nu genoemd wordt het "Heroprichting van het Kalifaat" dat op 29 oktober 1923 door Kamal Ataturk, de stichter van het moderne Turkije, werd afgeschaft. Weerstand tegen deze "heroprichting" door de meerderheid van religieuzen instituties en moslim politici heeft niet kunnen de "Islamitische Staat" jihadisten niet kunnen tegenhouden in het begaan en het blijven begaan van onuitsprekelijke wandaden.

Deze Pauselijke Raad, te samen met allen die betrokken zijn bij de interreligieuze dialoog, aanhangers van alle religies, en alle mannen en vrouwen van goede wil, kunnen alleen ondubbelzinnig veroordelen en afwijzen deze praktijken die een schande brengen over de mensheid.

"Het vermoorden van mensen uitsluitend op basis van hun religieuze overtuiging;

de verachtelijke praktijk van onthoofding, kruisigen en ophangen van hun lichaam op straat;

het dwingen van Christenen en Yezidis tussen bekering tot de islam en de betaling van een belasting (jizya) of gedwongen ballingschap;

de gedwongen verdrijving van tienduizenden mensen, waaronder kinderen, ouderen, zwangere vrouwen en zieken;

het ontvoeren van christelijke en Yezidische meisjes en vrouwen als oorlogsbuit (Sabaya);

het opleggen van de barbaarse praktijk van vrouwenbesnijdenis; de vernietiging van gebedshuizen en christelijke en islamitische begraafplaatsen;

de inbeslagname of ontheiliging van kerken en kloosters;

het verwijderen van kruisbeelden en andere christelijke religieuze symbolen, evenals die van andere religieuze gemeenschappen;

het vernietigen van het onbetaalbare christelijke religieuze en culturele erfgoed;

willekeurig geweld gericht op het terroriseren van de mensen om hen te dwingen zich over te geven of te vluchten."

Geen reden, en zeker geen religie, kan een dergelijke wreedheid rechtvaardigen. Dit vormt een zeer ernstig belediging aan de mensheid en aan God, die de Schepper is, zoals Paus Franciscus het vaak ons heeft herinnerd. Wij mogen niet vergeten dat Christenen en moslims eeuwenlang, weliswaar met wisselend succes, met elkaar hebben samengeleefd en een cultuur van het vreedzaam samenleven hebben uitgebouwd. Op basis daarvan werd de voorbije jaren een dialoog tussen Christenen en moslims gevoerd en versterkt.

Het dramatische lot van Christenen, Yezidi en andere religieuze minderheden en etnische groepen vereist een duidelijk en moedig standpunt van religieuze leiders, in het bijzonder moslims, evenals van alle mensen van goede wil en al diegenen die bij de interreligieuze dialoog betrokken zijn. Allen moeten unaniem zijn in het ondubbelzinnig veroordelen van deze misdaden en het aan de kaak stellen van het gebruik van religie om deze te rechtvaardigen. Zo niet, hoe geloofwaardig zullen religies, hun volgelingen en hun leiders dan zijn? Hoe geloofwaardig is de interreligieuze dialoog die we in de afgelopen jaren geduldig hebben gevoerd?

Religieuze leiders worden ook opgeroepen om hun invloed bij de autoriteiten uit te oefenen om deze misdaden te stoppen, de plegers te straffen en om de rechtsstaat te herstellen in het hele land, waardoor de ontheemden naar hun huizen terug kunnen keren. Onder verwijzing naar de noodzaak van een ethisch beheer van menselijke samenlevingen, moeten deze dezelfde religieuze leiders niet nalaten te benadrukken dat de steun, financiering en bewapening van het terrorisme moreel verwerpelijk is.

Dat gezegd hebbende is de Pauselijke Raad voor Interreligieuze Dialoog dankbaar voor alle mensen die reeds hun stem hebben laten klinken en het terrorisme hebben veroordeeld, in het bijzonder die welke religie gebruikt om het te rechtvaardigen.

Laat ons daarom ons eenstemmig verenigen met die van Paus Franciscus: "Moge de God van de vrede in ieder van ons aanwakkeren in een oprecht verlangen naar dialoog en verzoening. Geweld is nooit verslagen door geweld. Geweld wordt verslagen door vrede."