Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Laat mij in alle eenvoud tot de gezinnen in Nederland zeggen, hoe belangrijk hun taak is voor de ontplooiing van de mens. Het is de roeping van de mens lief te hebben en be­mind te worden. Om deze roeping beter te begrijpen moeten wij steeds opnieuw terugkeren naar het woord van Christus en van de apostelen, die ons de onuitputtelijke bron openba­ren van de liefde, welke het leven van God zelf is. Dit ont­dekt men allereerst in de schoot van een hecht gezin. Daarin wordt men met open armen ontvangen en behoeft men zijn aanwezigheid niet te rechtvaardigen. Daarin is men des te meer zeker van de genegenheid van anderen, naarmate men zwakker en meer kwetsbaar is. Daarin leert men te leven. Daarin bouwt men geleidelijk zijn persoonlijkheid op. Daarin ontdekt men ook dat men niet het middelpunt van de wereld is: men leert het anders-zijn van anderen kennen, wat een wederzijdse verrijking is. Men leert bemind te worden, ande­ren lief te hebben en ook zichzelf. Men doet daarin ook de ervaring van beproeving, conflict en lijden op. Maar het ge­zin is een milieu, waarin de liefde zover kan gaan, dat men "zijn leven geeft" uit liefde, volgens het woord van Jezus. Men kan daarin de ander helpen, als deze een crisis door­maakt, wonden genezen, door goede relaties met anderen ontdekken, welke vreugde zelfbeheersing geeft en welk geluk waarachtige verzoening brengt.