De sensus fidei is wezenlijk voor het leven van de Kerk, en we moeten nu zien hoe authentieke manifestaties van de sensus fidei onderscheiden en vastgesteld kunnen worden. Zo’n onderscheid is met name nodig in situaties waar spanning heerst; dan moet de authentieke sensus fidei worden onderscheiden van wat niet meer is dan een populaire opvatting, particuliere belangen of de tijdgeest. Ervan uitgaande dat de sensus fidei een kerkelijke werkelijkheid is waaraan individuele gelovigen deel hebben, probeert het eerste deel van dit hoofdstuk vast te stellen aan welke kenmerken gedoopten moeten voldoen, willen zij echte subjecten zijn van de sensus fidei, met andere woorden, welke geesteshoudingen zijn nodig, willen gelovigen op authentieke wijze deelnemen in de sensus fidelium. De criteria aangereikt in het eerste deel worden dan aangevuld met een beschouwing van de praktische toepassing ervan met betrekking tot de sensus fidei in het tweede deel van het hoofdstuk. Deel twee overdenkt drie belangrijke kwesties: ten eerste, het nauwe verband tussen de sensus fidei en volksreligiositeit; vervolgens, het noodzakelijke onderscheid tussen de sensus fidei en de publieke opinie binnen of buiten de Kerk; en ten slotte, de kwestie hoe de gelovigen te raadplegen in zaken van geloof en zeden.