Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De eenheid van de mensenfamilie is iets van alle tijden, omdat de leden van deze familie mensen zijn, die gelijkelijk delen in éénzelfde natuurlijke waardigheid. Daarom zal het altijd een eis zijn van de menselijke natuur zelf, dat men op de juiste wijze streeft naar het universeel welzijn, het welzijn nl. van heel de mensenfamilie.

In het verleden kon men van mening zijn, dat de regeerders in staat waren, het universeel algemeen welzijn voldoende te verwezenlijken, hetzij langs diplomatieke weg, hetzij door samenkomsten en besprekingen op hoger niveau, hetzij door overeenkomsten en verdragen, d.w.z. langs wegen en door middelen, die het natuurrecht, het volkenrecht of het internationaal recht aan de hand deed.

In onze tijd echter hebben zich in de betrekkingen tussen de staten ingrijpende veranderingen voltrokken. Van de ene kant roept het universeel algemeen welzijn zeer ernstige, moeilijke problemen op, die om een spoedige oplossing vragen, vooral waar het gaat over de bescherming van de veiligheid en de vrede in heel de wereld; van de andere kant staan de regeringen van de verschillende staten juridisch op voet van gelijkheid met elkaar, zodat zij, ondanks hun veelvuldige bijeenkomsten en hun talrijke pogingen om betere juridische middelen te vinden, hun doel niet volledig bereiken. Niet, omdat het hun aan eerlijke wil en aan initiatief ontbreekt, maar omdat hun gezag niet toereikend is.

Bij de tegenwoordige ontwikkeling van de mensheid moet dus én de structuur en functionering van de staten én de macht, waarover het publiek gezag in iedere staat beschikt, ontoereikend geacht worden om het universeel algemeen welzijn naar behoren te bevorderen.