Paus Franciscus - 29 december 2013
Geliefde broers en zussen goede dag!
Op deze zondag na Kerstmis, nodigt de Liturgie ons uit het feest van de Heilige Familie van Nazareth te vieren. Inderdaad, elke kerststal toont ons Jezus samen met Onze Lieve Vrouw en Sint Jozef in de grot van Betlehem. God wilde geboren worden in een menselijk gezin, wilde een vader en moeder hebben, zoals wij.
En vandaag toont het Evangelie ons de heilige Familie op de kruisweg van de ballingschap, op zoek naar onderkomen in Egypte. Jozef, Maria en Jezus ervaren de dramatische situatie van de vluchtelingen, getekend door angst, onzekerheid, ongemak. Vgl. Mt. 2, 13-15.19-23 Spijtig genoeg zullen op onze dagen miljoenen gezinnen zich in die trieste werkelijkheid erkennen. Haast elke dag berichten de televisie en de kranten over vluchtelingen die honger, oorlog en andere ernstige gevaren ontvluchten op zoek naar veiligheid en een waardig leven voor zichzelf en voor het eigen gezin.
Vluchtelingen en immigranten, zelfs wanneer ze werk hebben, vinden ver van huis niet altijd echt onthaal, respect, waardering voor de waarden waarvan zij de dragers zijn. Hun terechte verwachtingen botsen met ingewikkelde situaties en moeilijkheden die soms onoverkomelijk lijken. Daarom denken we, terwijl we onze blik richten op de heilige Familie van Nazareth die vluchteling wordt, aan het drama van die migranten en vluchtelingen die slachtoffer zijn van afwijzing en van uitbuiting, die slachtoffer zijn van mensenhandel en slavenarbeid. Maar we denken ook aan die andere “ballingen”. Ik noem ze “verborgen ballingen”, ballingen binnen de gezinnen zelf: de bejaarden, bijvoorbeeld, die soms behandeld worden als hinderlijke aanwezigen. Dikwijls denk ik dat het beste teken om te weten hoe een gezin er aan toe is erin bestaat te zien hoe het omgaat met de kinderen en de bejaarden in zijn schoot.
Jezus heeft tot een gezin willen behoren dat deze moeilijkheden heeft ervaren opdat niemand zich van de liefdevolle nabijheid van God uitgesloten zou voelen. De vlucht naar Egypte omwille van de bedreigingen van Herodes laat ons zien dat God daar is waar de mens in gevaar verkeert, daar waar de mens lijdt, daar waar hij ontsnapt, waar hij afwijzing en verwaarlozing ervaart. Maar God is ook daar waar de mens droomt, hoopt in vrijheid naar zijn vaderland terug te keren, plannen maakt en kiest voor het leven en voor zijn waardigheid en die van zijn gezinsleden.
