24 juni 2014
Op het vlak van de pastorale suggesties betreffende het openstaan voor het leven komt men het thema tegen van de Sacramentele praktijk in verband met deze situaties, zowel wat het Sacrament van Verzoening, als de deelname aan de Eucharistie betreft. In dezen zijn de antwoorden in wezen eensgezind, wanneer er wordt opgemerkt dat in de sterk geseculariseerde gebieden in het algemeen de echtparen het gebruik van anticonceptiemethoden niet als een zonde beschouwen; dientengevolge neigt men ertoe er geen zaak voor de Biecht van te maken en zonder problemen te naderen tot de Eucharistie. Anderzijds onderstreept men hoe onder de gelovigen het bewustzijn van abortus als een uiterst zware zonde intact blijft, steeds een zaak voor de Biecht. In andere antwoorden wordt gesteld dat vandaag “het gewetensonderzoek” van christelijke echtparen zich concentreert op de relatie tussen echtgenoten (ontrouw, gebrek aan liefde) en daarbij veeleer de aspecten van het openstaan voor het leven verwaarloost en dit bevestigt hoe zwak vaak de relatie gevoeld wordt tussen zelfgave in trouw aan de ander en het voortbrengen van het leven. De antwoorden laten zien hoe verschillend de pastorale houding van de priesters is met betrekking tot dit thema: tussen hen die een standpunt van begrip en begeleiding innemen, en hen die integendeel zich zeer intransigent of, integendeel, zeer soepel tonen. Zo wordt de noodzaak bevestigd de vorming van de priesters aangaande deze aspecten van de pastoraal te herzien.