Velen beweren dat de houding van de Kerk in de kwestie van de hertrouwde gescheiden gelovigen eenzijdig normatief en niet pastoraal is.

Een reeks kritische bezwaren tegen de leer en praktijk van de Kerk betreft problemen van pastorale aard. Men zegt bijvoorbeeld dat de taal van de kerkelijke documenten te wettisch is, dat de hardheid van de wet de overhand zou hebben over het begrip voor dramatische menselijke situaties. De mens van vandaag zou dergelijke taal niet meer kunnen begrijpen. Jezus zou een open oor hebben gehad voor de noden van de mensen, vooral voor degenen aan de rand van de samenleving. De Kerk zou zich daarentegen vooral een rechter betonen, die gewonde personen van de Sacramenten en van bepaalde openbare functies uitsluit.

Er kan zonder meer toegegeven worden dat de uitdrukkingsvormen van het kerkelijk Leergezag soms niet echt als gemakkelijk te begrijpen overkomen. Deze moeten door predikanten en catechisten worden vertaald in een taal die aansluit bij de verschillende personen en hun culturele omgeving. De essentiële inhoud van kerkelijk Leergezag ter zake moet echter gehandhaafd worden. Deze mag niet om veronderstelde pastorale redenen afgezwakt worden, omdat deze de geopenbaarde waarheid overbrengt. Het is zeker moeilijk om de eisen van het Evangelie voor de geseculariseerde mens begrijpelijk te maken. Maar deze pastorale moeilijkheid mag niet leiden tot compromissen met de waarheid. Johannes Paulus II heeft in zijn Encycliek H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Veritatis Splendor
Over kerkelijke moraalleer
(6 augustus 1993) de zogeheten “pastorale” oplossingen, die contrasteren met de verklaringen van het Leergezag, duidelijk verworpen. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over kerkelijke moraalleer, Veritatis Splendor (6 aug 1993), 56

Wat betreft het standpunt van het Leergezag over het probleem van de hertrouwde gescheiden gelovigen, moet bovendien benadrukt worden dat de recente documenten van de Kerk de eisen van de waarheid op een heel evenwichtige manier verbinden met die van de liefde. Als in het verleden in de presentatie van de waarheid de liefde soms misschien niet voldoende naar voren kwam, is vandaag echter het gevaar groot dat de waarheid wordt verzwegen of gecompromitteerd uit naam van de liefde. Het woord van de waarheid kan zeker pijn doen en onaangenaam zijn. Maar het is de weg naar genezing, naar vrede, naar innerlijke vrijheid. Een pastoraal die de mensen werkelijk wil helpen, moet zich altijd baseren op de waarheid. Alleen wat waar is kan uiteindelijk ook pastoraal zijn. “Dan zult ge de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken” (Joh. 8, 32).