Zelfs als er geen mogelijkheid is om hertrouwde gescheidenen toe te laten tot de Sacramenten, gezien hun intrinsieke aard, is het des te urgenter om pastorale zorg te betonen voor deze gelovigen, om hen duidelijk te wijzen op wat de theologie van de openbaring en het Leergezag hebben te zeggen. De weg die de Kerk wijst is niet gemakkelijk voor de betreffende personen. Maar zij moeten weten en ervaren dat de Kerk hen als een gemeenschap van verlossing op hun reis begeleidt. Voor zover de partijen een poging doen om de praxis van de Kerk te begrijpen en niet te Communie gaan, leggen zij op die manier getuigenis af van de onontbindbaarheid van het huwelijk.

De zorg voor hertrouwde gescheidenen moet duidelijk niet worden gereduceerd tot de kwestie van het ontvangen van de Eucharistie. Het omvat een veel omvangrijkere pastorale benadering, die recht wil doen aan de verschillende situaties. Het is belangrijk om te beseffen dat er andere manieren zijn, los van de sacramentele Communie, om nader tot God te komen. Men kan dat doen door in geloof, hoop en liefde, in boete en gebed, tot Hem te komen.

God kan Zijn nabijheid en verlossing langs verschillende wegen aan mensen schenken, zelfs als zij zich in een tegenstrijdige levenssituatie bevinden. Zoals recente documenten van het Leergezag hebben benadrukt, zijn herders en christelijke gemeenschappen geroepen om mensen in ongeregelde situaties open en gemeend welkom te heten, om met sympathie en hulp hen bij te staan, en hen bewust te maken van de liefde van de Goede Herder. Als pastorale zorg geworteld is in waarheid en liefde zal het de juiste wegen en benaderingen op steeds nieuwe manieren ontdekken.