Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De Apostolische Exhortatie H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Familiaris Consortio
Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
(22 november 1981) – uitgevaardigd door Johannes Paulus II op 22 november 1981 na afloop van de Bisschoppensynode over het christelijk gezin in de moderne wereld, en sindsdien steeds van fundamenteel belang gebleven – bevestigd nadrukkelijk de dogmatische leer van de Kerk over het huwelijk. Maar het laat ook pastorale zorg zien voor de burgerlijk hertrouwde gelovigen die nog steeds gebonden zijn door een geldig kerkelijk huwelijk. De paus laat een hoge mate van zorg en begrip zien. H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Familiaris Consortio
Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
(22 november 1981) over “gescheidenen die hertrouwd zijn” bevat de volgende sleutelteksten:

1. Herders zijn verplicht om, uit liefde voor de waarheid, ”de situaties goed te onderscheiden”. Niet alles en iedereen moet op dezelfde wijze worden beoordeeld.
2. Herders en geloofsgemeenschappen moeten “met zorgzame liefde” naast de gelovigen staan die zich in deze situatie bevinden. Zij behoren ook tot de Kerk, zij hebben recht op pastorale zorg en moeten deelnemen aan het leven van de Kerk.
3. En toch kunnen zie niet worden toegelaten tot de Eucharistie. Er worden hier twee redenen voor gegeven:
   
   1. “hun levensstaat en situatie (zijn) objectief in tegenspraak ... met de liefdesgemeenschap tussen Christus en de Kerk, die in de Eucharistie haar teken en verwerkelijking vindt”
   2. “als men deze mensen tot de communie toelaat, zullen de gelovigen in dwaling en verwarring gebracht worden omtrent de leer van de Kerk over de onontbindbaarheid van het huwelijk”. Verzoening door de sacramentele Biecht, dat de weg opent naar het ontvangen van de Eucharistie, kan alleen worden verleend in het geval van berouw over wat er gebeurd is en een bereidheid om “een vorm van leven te leiden die niet meer in tegenspraak is met de onontbindbaarheid van het huwelijk”. Concreet betekent dit dat als de nieuwe verbintenis niet kan worden ontbonden, bijvoorbeeld vanwege de opvoeding van kinderen, de twee partners “de verplichting op zich nemen in volledige onthouding te leven, d.w.z. zich van de eigenlijke huwelijksdaad te onthouden”.
4. Geestelijken wordt uitdrukkelijk verboden, om wezenlijk sacramentele en theologische redenen en niet vanwege wetmatige druk, om “plechtigheden van welke aard ook te organiseren” voor gescheiden mensen die burgerlijk hertrouwen zolang het eerste sacramenteel geldige huwelijk nog bestaat.