Er volgde nu een tijd, waarin Hij predikend rondtrok door stad en dorp en de Blijde Boodschap van het Rijk Gods verkondigde. De twaalf vergezelden Hem,

en ook enkele vrouwen die van boze geesten en ziekten verlost waren: Maria die Magdalena wordt genoemd, uit wie zeven duivels waren weggegaan,

Johanna, de vrouw van Herodes’ rentmeester Chuzas, Susanna en vele anderen, die uit eigen middelen voor hen zorgden.

Toen zich een grote menigte verzamelde, en uit de steden de mensen naar Jezus toestroomden, sprak Hij in een gelijkenis:

'De zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien. En bij het zaaien viel een gedeelte op de weg en het werd vertrapt en de vogels uit de lucht aten het op.

Een ander gedeelte viel op de rotsgrond; het schoot wel op maar droogde uit, omdat het geen vocht had.

Weer een ander gedeelte viel tussen de distels, maar tegelijkertijd schoten de distels op en verstikten het.

Nog een ander gedeelte viel op goede grond; het schoot op en bracht honderdvoudige vrucht voort.' En met luider stem voegde Hij eraan toe: 'Wie oren heeft om te horen, hij luistere.'

Zijn leerlingen vroegen Hem, wat die gelijkenis wel betekende.

Hij antwoordde: 'Aan u is het gegeven de geheimen van het Rijk Gods te kennen, maar de overigen ontvangen ze in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien, en horende niet begrijpen.

Welnu, de betekenis van de gelijkenis is deze: Het zaad is het woord van God.

Die op de weg, zijn zij die geluisterd hebben. Maar dan komt de duivel en rooft het woord uit hun hart weg, opdat ze niet door te geloven gered worden.

Die op de rots, zijn zij die het woord met blijdschap ontvangen wanneer zij het horen, maar zij hebben geen wortel, zij geloven voor een ogenblik, maar ten tijde van de beproeving vallen zij af.

Wat onder de distels viel, zijn zij die wel geluisterd hebben, maar gaandeweg door de zorgen, de rijkdom en de genoegens van het leven verstrikt raken en niet tot rijpheid komen.

Het zaad in de goede aarde zijn zij, die het woord dat Zij hoorden in een goed en edel hart bewaren en vrucht voortbrengen door hun standvastigheid.

Niemand steekt een lamp aan om die onder een schaal te verbergen of onder een rustbank te zetten, maar hij plaatst ze op een standaard, opdat al wie binnenkomt het licht kan zien.

Niets is verborgen dat niet openbaar gemaakt, niets geheim dat niet bekend zal worden en aan het licht zal komen.

Let dus op, hoe gij luistert. Aan wie heeft zal gegeven worden; maar wie niet heeft: zelfs wat hij meent te hebben zal hem nog ontnomen worden.'

Zijn moeder kwam met zijn broeders bij Hem, maar vanwege de menigte konden zij Hem niet bereiken.

Men liet Hem dus weten: 'Uw moeder en uw broeders staan buiten en willen u spreken.'

Maar Hij gaf hun ten antwoord: 'Mijn moeder en mijn broeders zijn zij, die het woord van God horen en ernaar handelen.'

Op zekere dag stapte Hij met zijn leerlingen in een boot en zei tot hen: 'Laten we het meer oversteken.' Ze staken van wal

en onder het varen viel Hij in slaap. Toen een hevige stormbui op het meer losbarstte, maakte het schip water en ze verkeerden in nood.

Ze liepen dan ook naar Hem toe en maakten Hem wakker met de uitroep: 'Meester, Meester, wij vergaan!' Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind en het woeste water, ze bedaarden en het werd stil.

En Hij sprak tot hen: 'Waar is uw geloof?' Ze werden door vrees bevangen en vol verbazing zeiden ze tot elkaar: 'Wie is Hij toch, dat Hij zelfs aan de winden en het water bevelen geeft en dat ze Hem gehoorzamen?'

Zij landden nu in de streek van de Gerasenen, die tegenover Galilea ligt.

Zodra Hij aan land was gegaan, liep Hem uit de stad een man tegemoet, die door duivels bezeten was. Sinds geruime tijd droeg hij geen kleren meer en verbleef niet in een huis, maar in de grafspelonken.

Toen hij Jezus zag, viel hij Hem schreeuwend te voet en riep met luider stem: 'Wat hebt Gij met mij te maken, Jezus, Zoon van de Allerhoogste God? Ik bid u, kwel mij niet!'

Want Jezus had aan de onreine geest bevel gegeven uit de man weg te gaan. Menigmaal had die hem al meegesleept en om hem vast te houden werd hij dan in hand- en voetboeien geketend, maar hij trok de boeien stuk en werd door de duivel de eenzaamheid ingejaagd.

Jezus vroeg hem nu: 'Hoe heet je?' Hij antwoordde: 'Legioen.' Want er waren vele duivels in hem gevaren.

Ze smeekten Hem hun niet te gelasten naar de afgrond terug te keren.

Nu was men daar in het gebergte een grote troep zwijnen aan het hoeden. Zij smeekten Hem, dat Hij hun zou toestaan daarin te gaan; Jezus stond het hun toe.

De duivels gingen uit de man weg en voeren in de zwijnen, waarop de troep zich van de steile oever in het meer stortte en verdronk.

Toen de zwijnenhoeders zagen wat er gebeurd was, namen zij de vlucht en vertelden het in de stad en op het land.

Daarop kwamen de mensen kijken naar wat er gebeurd was. Zij gingen naar Jezus toe en vonden de man uit wie de duivels waren weggegaan aan zijn voeten zitten, gekleed en goed bij zijn verstand; en ze werden door vrees bevangen.

Die het gezien hadden verhaalden hun, hoe de bezetene genezen was.

Heel de bevolking van het gebied der Gerasenen vroeg Hem nu bij hen weg te gaan, want zij waren van grote vrees bevangen. Hij stapte dus in de boot en keerde terug.

De man uit wie de duivels waren weggegaan, vroeg bij Hem te mogen blijven.

Maar Jezus stuurde hem weg en zei: 'Ga naar uw huis terug en vertel alles wat God aan u gedaan heeft.' Hij ging heen en verkondigde in heel de stad wat Jezus aan hem gedaan had.

Toen Jezus bij zijn terugkeer door het volk werd ontvangen, omdat iedereen Hem verwachtte,

trad er een man naar voren, die Jaïrus heette en overste van de synagoge was. Hij viel Jezus te voet en smeekte Hem naar zijn huis te komen,

want hij had maar één dochter, een kind van een jaar of twaalf, en deze lag op sterven. Terwijl Hij er heen ging, raakte Hij door de opdringende menigte bekneld.
 

Er was een vrouw bij die sinds twaalf jaar aan bloedvloeiing leed. Haar hele vermogen had zij aan dokters uitgegeven, maar bij niemand genezing kunnen vinden.

Zij naderde Hem van achteren, raakte de zoom van zijn mantel aan en op hetzelfde ogenblik hield haar bloedvloeiing op.

Jezus vroeg nu: 'Wie heeft mij aangeraakt?' Allen ontkenden het en Petrus merkte op: 'Meester, de samengepakte menigte dringt van alle kanten tegen U op.'

Maar Jezus zei: 'Iemand heeft Mij aangeraakt, want Ik heb een kracht van Mij voelen uitgaan.'

Toen de vrouw zag, dat zij niet onopgemerkt was gebleven, kwam zij bevend naar voren, viel Hem te voet en verhaalde ten aanhoren van al het volk, waarom zij Hem had aangeraakt en hoe zij op hetzelfde ogenblik genezen was.

Hij sprak tot haar: 'Dochter, uw geloof heeft u genezen; ga in vrede.'

Nog was Hij niet uitgesproken, of daar kwam iemand uit het huis van de overste van de synagoge met de boodschap: 'Uw dochter is gestorven; val de Meester niet langer lastig.'

Maar Jezus die het hoorde, zei tot Jaïrus: 'Wees niet bang, maar heb geloof, dan zal zij gered worden.'

Toen Hij aan het huis kwam, liet Hij niemand mee binnengaan, behalve Petrus, Johannes en Jakobus, en de vader en moeder van het kind.

Allen waren luid aan het wenen als rouwklacht over haar. Maar Hij sprak: 'Weent niet; ze is niet gestorven, maar slaapt.'

Ze lachten Hem uit, omdat ze wisten, dat ze gestorven was.

Hij pakte haar bij de hand en roep: 'Meisje, sta op!'

Haar levensgeesten keerden terug en onmiddellijk stond ze op. Hij gaf opdracht haar te eten te geven.

Haar ouders stonden verbaasd, maar Hij verbood hun aan iemand te vertellen wat er gebeurd was.