Ik ben een krokus van de Saronvlakte, een lelietje van dalen!

Ja, als een lelie onder de doornen, zo is mijn vriendin onder de meisjes.

Als een kweeboom tussen het wilde hout, zo is mijn lief onder de jonge mannen. Ik smacht ernaar in zijn schaduw te zitten; zijn vrucht is zoet voor mijn mond.

Hij heeft mij binnengeleid in het wijnhuis waar het schild van de liefde uithangt.

Sterk mij met druivenkoeken, verkwik mij met kweeappels, want ik ben ziek van liefde!

Zijn linkerarm is onder mijn hoofd en zijn rechter om mij heen.

Ik bezweer u, dochters van Jeruzalem, bij de gazellen en bij de hinden in het veld: wek mijn geliefde niet, maar laat haar sluimeren zolang ze wil.

Hoor, daar is mijn lief! Kijk, daar komt hij aan: springend komt hij over de bergen, over de heuvels komt hij aangesneld.

Mijn lief is als een gazel, hij lijkt wel het jong van een hert. Daar staat hij achter de muur van ons huis. Hij ziet door het venster en kijkt door de tralies naar binnen

Nu roept mijn lief en zegt tegen mij: Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste.

Kijk maar, de winter is heen, de regentijd voorgoed voorbij.

op het veld staan weer bloemen; de tijd om te zingen breekt aan; de roep van de tortel klinkt over het land.

De vijgeboom draagt zijn eerste vruchten al, en wat ruikt de bloeiende wijnstok heerlijk! Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste!

Mijn duif, verscholen in de spleten van de rots, in de holten van de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat mij je stem horen, want je stem is zo mooi, je gezicht zo lieftallig!

Vang ons de vossen, de geniepige vossen, die de wijngaard vernielen, onze wijngaard die in bloei staat!

Mijn lief is van mij en ik ben van hem, die tussen lelies weidt.

Kom mijn lief, voor de morgenbries opsteekt en de schaduwen vlieden; wees als de gazel, of het hertejong, op de bergen aan de horizon.