Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De man ging verder oostwaarts met de meetstok in de hand en mat een afstand af van duizend el. Daar liet hij mij door het water waden en het kwam tot mijn enkels.

Weer mat hij een afstand van duizend el af. Hij liet mij door het water waden en het kwam tot mijn knieën. Opnieuw mat hij een afstand van duizend el af; hij liet mij door het water waden en het kwam tot mijn middel.

Nog eens mat hij een afstand van duizend el af; nu was het een rivier, ik kon er niet meer doorheen waden. Het water was zo diep dat men er alleen zwemmend overheen kon.

Toen vroeg hij: 'Hebt ge dat gezien, mensenkind?' Daarop liet hij mij teruggaan langs de oever van de rivier.

En op de terugweg zag ik aan beide oevers overal bomen staan.

Hij zei: 'Dit water stroomt door het oostelijk deel van het land naar de Araba, mondt uit in de Zoutzee en maakt het water van de zee gezond.

De rivier brengt leven overal waar hij stroomt, het wemelt er van dieren. De zee zit vol vis, want de rivier die erin uitmondt, maakt het water gezond. Overal waar hij stroomt is volop leven.

Langs de kust, van En-gedi tot En-eglaim, staan vissers, en hangen er netten te drogen. De vissoorten zijn er even talrijk als in de Grote Zee.

Het water in de poelen en in de moerassen wordt echter niet gezond; het zal voor de zoutwinning dienen.

Aan beide oevers van de rivier groeien allerlei vruchtbomen; hun bladeren verdorren niet en ze zijn nooit zonder vruchten. Elke maand dragen ze vruchten, omdat het water dat ze voedt, uit het heiligdom komt. De vruchten zijn eetbaar en de bladeren hebben geneeskracht.'