'Wegens haar verhevener voorrang moet elke Kerk overeenstemmen met de Romeinse Kerk, welke Petrus en Paulus in het Evangelie hebben onderwezen en door hun bloed geheiligd: want het heeft God behaagd te Rome de zetel te plaatsen van de eerste van de apostelen, die om zo te zeggen het blijvend beginsel en zichtbare fundament is van de eenheid van zowel de bisschoppen als de gelovigen, aan wie Hij immers de sleutels van het koninkrijk der hemelen had toevertrouwd, zodat als het ware een verblijfplaats werd gevormd op de weg welke het volk van God dat onderweg is in hoop voert naar het eindpunt, het hemelse vaderland'. H. Ireneüs van Lyon, Tegen de ketters, Adversus Haereses. III, 3, 2;PG 7, 848

Daarna is de hechtheid van Petrus ook op zijn opvolgers overgegaan, evenals zijn leerstoel. 'Deze neemt het voorzitterschap over heel de liefdesgemeenschap waar, beschermt de rechtmatige verscheidenheid en zorgt er tevens voor, dat het bijzondere de eenheid niet zou schaden, maar veeleer bevorderen'. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 2

Maar de Paus moet, daar hij niet alleen 'als herder van de gelovigen ertoe is gezonden om het gemeenschappelijk welzijn van heel de Kerk', maar ook 'het bijzonder welzijn van alle afzonderlijke kerken te behartigen', op passende wijze aanwezig zijn in de verschillende delen van de wereld en op de hoogte van de toestand en bijkomende omstandigheden van iedere Kerk.

Ook al hebben de ontwikkelingen van onze tijd de bisschop van Rome geschikte hulpmiddelen verschaft welke hem in staat stellen ook zelf naar verre continenten te gaan om de zonen en broeders te bezoeken, toch moet ook nu nog het grootste belang worden toegekend aan die werkwijzen waardoor in de loop van de eeuwen de kerkelijke gemeenschap als het ware op haar hoogtepunt wordt gevierd.

Tot dit doel zijn inderdaad die wijzen van veelvuldige betrekkingen tussen de Paus van Rome en de bisschoppen en de hun toevertrouwde gelovigen het meest van nut welke niet alleen door briefwisseling, maar vooral door de komst van de gewijde bisschoppen ad limina apostolorum worden verkregen.

Het is immers duidelijk, dat er aan die beweging die vanuit het middelpunt naar de omtrek gaat en op een bepaalde manier alle afzonderlijke kerken, ja zelfs alle afzonderlijke herders en gelovigen bereikt in de Kerk een andere beweging moet beantwoorden die naar het centrum en als het ware naar het hart van de Kerk gaat.

Verder is het gunstig gebleken om wat reeds vroeger 'met volle recht en door ingeving van de Heilige Geest' is bepaald en vervolgens is aangepast, dat namelijk alle bisschoppen afzonderlijk op vastgestelde tijden de stad bezoeken om de gedenktekenen van de apostelen te vereren en de Paus verslag uit te brengen over de toestand van de hun toevertrouwde bisdommen, op een andere wijze te ordenen, zodat de verdeling van de naties over de afzonderlijke jaren van de periode van vijf jaar in Wetboek
Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917) vastgesteld beter zou worden geregeld.

Daar immers in vele gebieden van de wereld intussen zeer vele nieuwe bisdommen zijn opgericht en het aantal gewijde herders is gegroeid en zich overal met de dag gemakkelijkere en talrijkere verbindingen ontwikkelen, gebeurt het, dat in sommige jaren de bisschoppen bijna in massa ad limina komen, zozeer dat een afzonderlijk onderhoud van hen met de Paus zeer moeilijk, meermalen zelfs nauwelijks mogelijk wordt. Daarom verklaart deze Heilige Congregatie voor de Bisschoppen, na overleg met de Heilige Congregatie voor de evangelisatie van de volkeren en de Heilige Congregatie voor de Oosterse Kerken, in opdracht van de Paus het volgende:

Wetboek
Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917) wordt ingetrokken en een nieuwe verdeling van de gebieden over de afzonderlijke jaren van de vijfjarige periode wordt vastgesteld welke door de bisschoppen van de Latijnse ritus in acht moet worden genomen. Voor de bisschoppen van de oosterse ritussen blijft Paus Pius XII - Apostolische Constitutie
Cleri Sanctitati
Over de Oosterse Ritus - Over de personen van de Oosterse Ritus (2 juni 1957) van de apostolische brief Paus Pius XII - Apostolische Constitutie
Cleri Sanctitati
Over de Oosterse Ritus - Over de personen van de Oosterse Ritus (2 juni 1957) van kracht.

De vijfjarige perioden blijven onveranderd en algemeen en worden gerekend vanaf 1 januari 1976: naar de stad komend, zullen verslag uitbrengen over de situatie van hun bisdommen:

1. in het eerste jaar van de vijfjarige periode de bisschoppen van Italië, Spanje, Malta en van Noord-Afrika Namelijk de naties: Algerije, Ethiopië, Marokko, Arabische Republiek Egypte, Arabische Republiek Libyê, Spaanse Sahara, Somalia, Soedan, West-Afrika Namelijk de naties: Dahomey, Gambia, Ghana, Guinea, Liberia, Ivoorkust, Mali, Mauretanië, Sierra Leone, Niger, Nigeria, Senegal, Togo, Opper- Volta en Oost-Afrika Namelijk de naties: Kenia, Malawi, Tanzania, Oeganda, Zambia.
2. in het tweede de overige bisschoppen van Europa en Afrika;
3. in het derde de bisschoppen van Noord- en Midden-Amerika, de Caribische Eilanden en van Oceanië;
4. in het vierde de bisschoppen van Zuid-Amerika behalve Brazilië, Zuid-Azië Namelijk de naties: Bangla Desh, India, Iran, Pakistan, Sri Lanka en het Midden-Oosten Namelijk de naties: Arabië, Irak, Koeweit, Libanon, Palestina, Arabische Republiek Syrië, Republiek Turkijë; het Latijns patriarchaat Jeruzalem;
5. in het vijfde de bisschoppen van Brazilië en de overige gebieden van Azië.

De paragrafen 1 en 3 evenwel van dezelfde Wetboek
Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917) aangaande het bezoek ad limina en de verslagen over de situatie van de bisdommen worden niet veranderd.

Enige maanden voor het begin van elk jaar zullen de pauselijke gezanten van die naties waarover het gaat de bisschoppen herinneren aan de tijd die is vastgesteld voor het brengen van het bezoek en de voorzitters van de bisschoppenconferenties uitnodigen om in overleg met de bisschoppen een lijst op te stellen waarop zij een of twee tijden aangeven waarop zij afzonderlijk of, als bijzondere omstandigheden het vragen, met meerderen tegelijk hun opwachting zullen maken bij de Paus van Rome. Vgl. Wetboek, Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917), 341. §1 C.I.C. (1917) Na dit gedaan te hebben, zullen dezelfde gezanten er tevens voor zorgen, dat overleg begint met de prefectuur van het pauselijk huis, aan welke het toekomt de bezoeken van de bisschoppen goed over heel het jaar te spreiden.

Willen de bisschoppen op tijd, ruimschoots voor hun komst naar de stad, het verslag over de situatie van het hun toevertrouwde bisdom opzenden.

Paulus VI, door de goddelijke voorzienigheid Paus, heeft zich verwaardigd dit alles goed te keuren en met zijn gezag te bekrachtigen en heeft bevolen, dat het rechtsgeldig wordt, ongeacht wat hiermee in strijd is.

Gegeven te Rome, vanuit de gebouwen van de Heilige Congregatie voor de bisschoppen, 29 juni 1975, op het feest van de heilige apostelen Petrus en Paulus 1975.

+ SEBASTIANUS kard. BAGGIO,
prefect

+ Emestus Civardi,
titulair aartsbisschop van Sardica,
secretaris