
Paus Franciscus - 24 mei 2015
Ik zou willen opmerken dat men zich vaak niet helder bewust is van de problemen die in het bijzonder de buitengeslotenen treffen. Zij zijn het merendeel van de planeet, miljarden mensen. Zij worden vandaag vermeld in het internationale politieke en economische debat, maar meestal lijkt het of hun problemen als aanhangsel naar voren worden gebracht, als een kwestie die bijna als verplicht of in de marge wordt toegevoegd, als men ze al niet beschouwt als een pure bijkomstige schade. Op het ogenblik van een concrete actualisering komen zij inderdaad vaak op de laatste plaats. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat zeer veel specialisten, opiniemakers, communicatiemiddelen en machtscentra ver van hen gevestigd zijn, in geïsoleerde stedelijke gebieden, zonder direct contact met hun problemen. Zij leven en denken uitgaande van het gemak van een ontwikkeling en een kwaliteit van leven die niet binnen het bereik van het merendeel van de wereldbevolking is. Dit gebrek aan fysiek contact en ontmoeting, dat soms nog wordt bevorderd door de versnippering van onze steden, helpt het geweten te "cauteriseren" en een gedeelte van de werkelijkheid in gedeeltelijke analyses te negeren. Dat gaat soms samen met een “groen” discours. Maar tegenwoordig kunnen wij er niet onderuit te erkennen dat een ware ecologische benadering altijd een maatschappelijke benadering wordt, die de gerechtigheid moet integreren in de discussies over het milieu, om zowel naar de kreet van de aarde als naar de kreet van de armen te luisteren.