Paus Franciscus - 24 mei 2015
Anderzijds kan niemand rijpen tot een gelukkige soberheid, als hij niet in vrede met zichzelf is. En een gedeelte van een juist begrip van spiritualiteit bestaat erin ons begrip van vrede te verruimen, dat veel meer is dan afwezigheid van oorlog. De innerlijke vrede van iemand is nauw verbonden met de zorg voor de ecologie en het algemeen welzijn, omdat zij zich, als zij authentiek wordt beleefd, weerspiegelt in een evenwichtige levensstijl die verbonden is met een vermogen tot verwondering dat leidt tot een diepgang van het leven. De natuur is vol woorden van liefde, maar hoe zullen wij daarnaar kunnen luisteren te midden van constant lawaai, voortdurende en hebberige verstrooiing of de cultus van de schijn? Veel mensen ervaren een diep gebrek aan evenwicht dat hen ertoe drijft de dingen zeer snel te doen om zich bezet te voelen, in een voortdurende haast die op zijn beurt hen ertoe brengt over alles wat hen omgeeft, heen te lopen. Dit beïnvloedt de manier waarop men met het milieu omgaat. Een integrale ecologie vereist dat er een beetje tijd wordt besteedt aan het herstel van een serene harmonie met de schepping om na te denken over onze levensstijl en idealen, om de Schepper te aanschouwen, die onder ons en in hetgeen ons omgeeft, leeft en wiens tegenwoordigheid “niet mag worden vervaardigd, maar moet worden ontdekt, onthuld”. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 71