Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ja, de Kerk leeft! Dat is de wonderlijke ervaring van deze dagen! Juist in de droeve dagen van de ziekte en het overlijden van de Paus is dat op wondere wijze voor onze ogen zichtbaar geworden: de Kerk leeft! En de Kerk is jong! Zij draagt de toekomst van de wereld in zich en laat daarom ook aan ieder van ons de weg naar de toekomst zien. De Kerk leeft en wij zien het: wij ervaren de vreugde die de Verrezene aan de zijnen heeft beloofd. De Kerk leeft - zij leeft omdat Christus leeft, omdat Hij werkelijk verrezen is. In de smart die op het gelaat van de heilige Vader te zien was in de dagen van Pasen, hebben wij het mysterie beschouwd van het lijden van Christus en als het ware zijn wonden aangeraakt. Maar dezer dagen hebben wij ook, in een diepe betekenis, mogen raken aan de Verrezene. Wij mochten de vreugde ervaren die Hij beloofd heeft, na een korte tijd van duisternis, als vrucht van zijn verrijzenis.

De Kerk leeft - en zo begroet ik met vreugde en in dankbaarheid U allen die hier bijeengekomen bent, vereerde broeders Kardinalen en Bisschoppen, dierbare priesters, diakens, pastoraal werkenden en catecheten. Ik begroet U, godgewijde mannen en vrouwen, getuigen van de omvormende kracht van Gods tegenwoordigheid. Ik begroet U, lekengelovigen, die ondergedompeld bent in die weidse ruimte van de opbouw van het Rijk van God, dat zich in de wereld op alle terreinen van het leven uitbreidt. Mijn groet vult zich met genegenheid, ook nu ik mij richt tot hen die, herboren in het sacrament van het Doopsel, nog niet in de volle communio staan met ons; en tot u broeders en zusters van het Hebreeuwse volk, met wie wij door een groot gemeenschappelijk erfgoed verbonden zijn, dat zijn wortels heeft in de onherroepelijke beloften van God. Tenslotte gaan mijn gedachten - als een golf die zich uitbreidt - uit naar alle mensen van deze tijd, gelovigen en niet gelovigen.

Dierbare vrienden! Op dit moment heb ik er geen behoefte aan zoiets als een regeringsprogramma te presenteren. Een schets van wat ik als mijn taak beschouw, heb ik al kunnen uiteenzetten in mijn Paus Benedictus XVI - Boodschap
Een Kerk ... die geen angst heeft voor de toekomst
Na de eerste H. Mis in de Sixtijnse Kapel, gecelebreerd met alle in Rome aanwezige Kardinalen
(20 april 2005); en er komen nog gelegenheden genoeg om dat te kunnen doen. Mijn echte regeringsprogramma is: niet mijn eigen wil te doen, niet mijn eigen ideeën na te jagen, maar mij met heel de Kerk aan het luisteren te zetten naar het woord en de wil van de Heer en me door Hem te laten leiden, zodat Hij zelf de Kerk kan leiden in dit uur van onze geschiedenis. In plaats van een programma uiteen te zetten, zou ik liever eenvoudig willen proberen uitleg te geven bij twee tekenen waarmee liturgisch de aanvaarding uitgebeeld wordt van het ambt van Petrus; deze beide tekenen weerspiegelen overigens exact wat in de lezingen van vandaag verkondigd is.