Paus Franciscus - 19 mei 2013
Een tweede gedachte : de Heilige Geest lijkt in de Kerk wanorde te scheppen, want Hij brengt verscheidenheid van charisma’s, gaven ; onder Zijn werking is dat echter een grote rijkdom omdat de Heilige Geest de Geest van eenheid is - wat geen uniformiteit betekent - die alles tot harmonie brengt. In de Kerk is het de Heilige Geest die dat bewerkt, de harmonie. Een Kerkvader deed een uitspraak die ik zeer goed vind: de Heilige Geest “ipse harmonia est”. Hij is de harmonie. Hij alleen kan verscheidenheid, veelzijdigheid wekken en tegelijk eenheid bewerken. Ook hier, als wij het zijn die verscheidenheid willen bewerken en ons opsluiten in onze autonomie, onze eenzijdigheid, dan brengen wij verdeeldheid; en als wij eenheid willen brengen volgens menselijke plannen, brengen wij uiteindelijk uniformiteit, homogeniteit. Indien wij ons integendeel door de Geest laten leiden, zijn rijkdom en verscheidenheid nooit reden tot conflict, omdat Hij ons aanzet de verscheidenheid in de Kerkgemeenschap te beleven. Het feit in de Kerk samen op weg te zijn, onder leiding van de herders met een eigen charisma en ambt, is een teken van de werking van de Heilige Geest; Kerkgezindheid is een fundamentele eigenschap voor elke Christen, elke gemeenschap, elke beweging. Het is de Kerk die Christus tot bij mij brengt en die mij bij Christus brengt; parallelle wegen zijn gevaarlijk! Als men het waagt verder te gaan (proagon) dan de leer en de Kerkgemeenschap – zegt de apostel Johannes in zijn Tweede Brief – en men daar niet bij blijft, is men niet verenigd met de God van Jezus Christus. Vgl. 2 Joh. 9 Stellen wij ons dan de vraag: sta ik open voor de harmonie van de Heilige Geest door iedere eenzijdigheid te overstijgen? Laat ik mij door Hem leiden door in en met de Kerk te leven?
