Paus Benedictus XVI - 25 januari 2013
Onze zoektocht naar eenheid in waarheid en liefde, mag ook nooit uit het oog verliezen dat de eenheid van Christenen het werk van de Heilige Geest is en onze eigen krachten te boven gaat. Daarom bestaat spirituele oecumene vooral uit gebed en is dat het hart van de oecumene. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8 De oecumene zal geen blijvende vruchten dragen als ze niet gepaard gaat met concrete gebaren van bekering, die het geweten in beweging zetten, de herinneringen genezen en de relaties bevorderen. Zoals het decreet over de oecumene van Vaticanum II zegt: “er is geen echte oecumene zonder innerlijke bekering.” 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 7 Een authentieke bekering, zoals voorgesteld door de profeet Micha en waarvan de apostel Paulus is een belangrijk voorbeeld is, zal ons dichter bij God brengen en dichter bij het centrum van ons leven, waardoor we dan ook steeds dichter bij elkaar komen. Dit is een fundamenteel element in ons oecumenische engagement. De vernieuwing van ons innerlijk leven, van ons hart en van onze geest, die wordt weerspiegeld in ons dagelijks leven, is doorslaggevend voor iedere dialoog en voor iedere weg van verzoening; zij maakt de oecumene tot een gezamenlijk engagement van begrip, respect en liefde “opdat de wereld kan geloven” (Joh. 17, 21).
