Paus Benedictus XVI - 27 januari 2012
De logica van Vaticanum II is geheel anders: het streven naar de complete eenheid van Christenen is een dynamiek die tot leven komt door het Woord van God, door de goddelijke waarheid die in dit Woord tot ons spreekt. Het cruciale probleem, dat door oecumenische dialoog heen snijdt, is daarom de kwestie van de structuur van de openbaring – de relatie tussen de Heilige Schrift, de levende Traditie van de Kerk en het ambt van de opvolgers van Petrus als getuigen van het ware geloof: en hier is het onderwerp van de ecclesiologie, een onderdeel van deze kwestie, impliciet in aanwezig: hoe Gods waarheid ons bereikt. Het onderscheid tussen Traditie met een hoofdletter ‘T’ en tradities is hier onder andere van fundamenteel belang. Ik wil niet in detail treden, maar slechts een opmerking maken. Een belangrijke stap in dit onderscheid werd gezet in de voorbereiding en toepassing van de voorzieningen voor groepen gelovigen vanuit het anglicaanse gemeenschap, die verlangen naar volledige eenheid met de Kerk, de eenheid van de algemene en essentiële goddelijke Traditie, met behoud van hun eigen geestelijke, liturgische en pastorale tradities, die overeenkomen met het katholieke geloof. Vgl. Paus Benedictus XVI, Apostolische Constitutie, Het voorzien in persoonlijke ordinariaten voor Anglicanen die in de volledige gemeenschap toetreden tot de Katholieke Kerk, Anglicanorum Coetibus (4 nov 2009), 3 Er bestaat, in feite, een geestelijke rijkdom in de verschillende christelijke denominaties, die de uitdrukking is van het ene geloof en een gave om samen te delen en te ontdekken binnen de Traditie van de Kerk.
