Paus Benedictus XVI - 21 december 2012
In de huidige situatie van de mensheid is de dialoog van religies een noodzakelijke voorwaarde voor vrede in de wereld en daarom een plicht voor Christenen en voor de andere religieuze gemeenschappen. Deze dialoog tussen de religies heeft verschillende dimensies. Ze wordt allereerst gewoon een dialoog van het leven, een dialoog van het samen zijn. Daarbij zal men niet spreken over de grote thema’s van het geloven - of God een drie-ene God is of hoe de inspiratie van de Heilige Schrift is te verstaan, enz. Het gaat daarbij om de concrete problemen van het samen zijn en over de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid voor de samenleving, voor de Staat, voor de mensheid. Daarbij moeten we leren, de ander te aanvaarden in zijn anders-zijn en anders-denken. Daarvoor is het nodig, om de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid voor gerechtigheid en vrede tot maatstaf van het gesprek te maken. Een dialoog, waarin het gaat om vrede en gerechtigheid, wordt vanzelf, boven het louter pragmatische uit, tot een sparren om die waarden die alles voorafgaan. Zo wordt de aanvankelijk puur praktische dialoog, ook tot een zoeken naar het juiste mens-zijn. Ook als de fundamentele beginselen als zodanig niet ter discussie staan, wordt de inspanning om een specifieke kwestie tot een proces, waarin door te luisteren naar de ander beide zijden gezuiverd en verrijkt kunnen worden. Zo kan deze inspanning ook een gemeenschappelijke stap beteken naar de Waarheid, zonder dat de fundamentele uitgangspunten worden gewijzigd. Als beide partijen uit gaan van een hermeneutiek van gerechtigheid, dan zullen de wezenlijke verschillen niet verdwijnen, maar er groeit toch een diepere nabijheid tot elkaar.