De Latijnse taal is door de katholieke Kerk en Romeinse Pausen steeds zeer hoog gewaardeerd geweest, die de kennis en de verspreiding ervan ten zeerste hebben bevorderd door het tot hun taal te maken, die geschikt is de Boodschap van het Evangelie wereldwijd te verkondigen, zoals door de Apostolische Constitutie 'H. Paus Johannes XXIII - Apostolische Constitutie
Veterum Sapientia
Ter bevordering van de studie van de Latijnse taal
(22 februari 1962)' van mijn voorganger, de zalige Johannes XXIII, verplicht werd gesteld.

Inderdaad heeft de Kerk sinds Pinksteren gesproken en gebeden in alle talen van de mensheid. De christelijke gemeenschappen van de eerste eeuwen maakten op grote schaal gebruik van het Grieks en het Latijn, talen van de universele communicatie in de wereld waarin zij leefden. Dankzij deze talen ontmoette het nieuwe van het Woord van Christus het erfgoed van de Grieks-Romeinse cultuur. Na de val van het westers Romeinse rijk bleef de Kerk van Rome niet alleen het Latijn gebruiken, maar in zekere zin werd de Kerk ook zijn bewaarder en promotor op theologisch en liturgisch terrein en ook in het onderwijs en de overdracht van kennis.

Ook in onze tijd blijft de kennis van de Latijnse taal en cultuur net zo noodzakelijk als altijd voor de bestudering van diverse kerkelijke disciplines zoals de theologie, de liturgie, de patristiek en het canonieke recht, zoals het Tweede Vaticaans Concilie heeft bevestigd.

Voorts worden de 'editio typica' van de liturgische boeken van de Romeinse ritus, alsook de belangrijkste documenten van het pauselijk magisterium en de feestelijke officiële publicaties van de Romeinse Pausen, juist om het universele karakter van de Kerk te benadrukken, in deze taal geschreven.

In de huidige cultuur, binnen de context van een algemene afkalving in de humanistische wetenschappen zien we het gevaar van een toenemend oppervlakkige kennis van het Latijn, die ook aanwijsbaar is in de filosofische en theologische opleiding van toekomstige priesters. Anderzijds zien we in onze wereld, waarin wetenschap en technologie zo prominent aanwezig zijn, een hernieuwde belangstelling voor de Latijnse taal en cultuur en niet alleen in die werelddelen met Grieks-Romeinse culturele wortels. Deze belangstelling lijkt vooral belangrijk in zoverre die aanwezig is niet alleen in een academische en institutionele omgeving, maar ook jonge mensen en studenten betreft uit zeer verschillende tradities.

Daarom is het een dringende noodzaak om toewijding aan te moedigen voor een grotere kennis en beter gebruik van het Latijn, zowel in de kerkelijke omgeving als in de bredere cultuur. Om bekendheid en weerklank aan deze inspanning te verlenen,mis het van belang om onderwijsmethoden aan te nemen die aangepast zijn aan de huidige condities en om een netwerk te bevorderen van relaties tussen academische instituties en geleerden met als doel de bevordering van het rijke en veelzijdige erfgoed van de Latijnse beschaving.

Om deze doelen te verwezenlijken richt ik heden met dit Motu Proprio de Pauselijke Academie voor de Latijnse Taal op, die onder de Pauselijke Raad voor de Cultuur resorteert, waarmee ik in de voetsporen van mijn voorgangers treed.

De door Paus Paulus VI met het chrirograaf 'H. Paus Paulus VI - Chirograaf
Romani Sermonis Latinitas
Oprichting van de Stichting Latinitatis (30 juni 1976)' op 30 juni 1976 opgerichte Stichting 'Latinitas' wordt opgeheven.

Ik bepaal dat dit Apostolisch Schrijven in de vorm van een Motu Proprio, waarmee de bijgevoegde Statuten, ongeacht iedere andere regeling, voor de komende vijf jaar 'ad experimentum' toesta, in L’Osservatore Romano gepubliceerd wordt.

Gegeven te Rome, bij Sint Pieter, op 10 november van het jaar 2012, de gedachtenis van de H. Leo de Grote, in het achtste jaar van mijn pontificaat.

BENEDICTUS PP XVI