Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In mijn eerste encycliek “Paus Benedictus XVI - Encycliek
Deus Caritas Est
God is Liefde
(25 december 2005)”, probeerde ik te ontleden hoe een dergelijke dynamiek zich realiseert binnen de ervaring van menselijke liefde, een ervaring die in onze tijd gemakkelijker waargenomen wordt als een ogenblik van extase, een uit zichzelf treden, een verlangen dat door de mens heen gaat en dat hem overstijgt. Door de liefde ervaren man en vrouw op een nieuwe manier, - en de ene dank zij de andere -, de grootheid en schoonheid van het leven en van de werkelijkheid. Als wat ik ervaar, niet simpelweg een illusie is, als ik het welzijn van de ander werkelijk wil als een weg die ook mij ten goede komt, dan moet ik bereid zijn me los te maken van mezelf, mij in zijn dienst te stellen, tot en met de verloochening van mezelf. Het antwoord op de vraag naar de zin van de liefdeservaring gaat dus doorheen de zuivering en genezing van de wil, die allebei noodzakelijk zijn voor het welzijn dat men voor de ander wil. Men moet zich oefenen, trainen, zich ook corrigeren, opdat dit welzijn echt gewild kan worden.