Beminde broeders en zusters: "Gezegend zij God, de Vader van onze Heer Jezus Christus" (Ef. 1, 3).

Gezegend zij Hij op deze dag dat ik de vreugde heb hier met u in Libanon te zijn om aan de bisschoppen van de regio de Postsynodale Apostolische Exhortatie Paus Benedictus XVI - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Ecclesia in Medio Oriente
De Kerk in het Midden-Oosten - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode over het Midden-Oosten
(14 september 2012) te overhandigen. Ik dank zijne Zaligheid Bechara Boutros Raï hartelijk voor zijn vriendelijke welkomstwoorden. Ik groet de andere patriarchen en bisschoppen van de oosterse kerken, de Latijnse bisschoppen uit de aangrenzende regio's, evenals de kardinalen en bisschoppen uit andere landen. Ik groet u allen met grote genegenheid, geliefde broeders en zusters uit Libanon, evenals die van de landen in deze geliefde regio van het Midden-Oosten die zijn gekomen om met de opvolger van Petrus, de gekruisigde, gestorven en verrezen Jezus Christus te vieren. Ik groet ook met eerbied de president van de republiek en de Libanese autoriteiten, de verantwoordelijken en leden van andere religieuze tradities die het goed hebben geacht hier vanmorgen aanwezig te zijn.

Op deze zondag waarin het Evangelie ons vraagt naar de ware identiteit van Jezus, zijn we hier met de leerlingen op het pad dat leidt naar de volkeren van de regio van Caesarea Filippi. "En gij, wie zegt gij dat Ik ben?" (Mc. 8, 29), vroeg Jezus hun. Het moment dat is gekozen om deze vraag op te werpen heeft een betekenis. Jezus bevindt zich op een beslissend moment in zijn bestaan. Hij gaat op naar Jeruzalem, naar de plaats waar door het kruis en de opstanding, de centrale gebeurtenis van onze redding zal worden vervuld. Jeruzalem is ook de plaats waar, aan het einde van deze gebeurtenissen, de Kerk zal worden geboren. En als Jezus op dat beslissende moment voor het eerst aan zijn volgelingen vraagt: "Wie zeggen de mensen dat Ik ben?" (Mc. 8, 27). zijn de antwoorden die ze hem geven heel uiteenlopend: Johannes de Doper, Elia, een profeet. Ook vandaag, zoals door de eeuwen heen, bieden degenen die op de een of andere manier Jezus onderweg zijn tegengekomen hun antwoorden. Dit zijn benaderingen die kunnen helpen het pad van de waarheid te vinden. Maar hoewel ze niet per se onwaar zijn, zijn ze nog steeds onvoldoende, omdat ze niet tot de kern van de identiteit van Jezus doordringen. Slechts wie zich ertoe verbindt Hem op zijn pad te volgen, in gemeenschap met Hem te leven in de gemeenschap van leerlingen, kunnen een ware kennis bezitten. Het is op dat moment dat Petrus, die al enige tijd met Jezus leefde, zijn antwoord zal geven: "U bent de Messias" (Mc. 8, 29). Ongetwijfeld een correct antwoord, maar nog steeds onvoldoende, aangezien Jezus de noodzaak zag om ze te specificeren. Hij realiseerde zich dat mensen dit antwoord voor andere doeleinden dan de zijne konden gebruiken, om valse aardse hoop voor hem te wekken. En Hij laat zich niet alleen opsluiten in de attributen van de menselijke bevrijder die velen verwachten.

Door zijn leerlingen aan te kondigen dat Hij moet lijden en ter dood gebracht moet worden alvorens te verrijzen, wil Jezus dat ze begrijpen wie Hij werkelijk is. Een lijdende Messias, een dienende Messias, geen almachtige politieke verlosser. Hij is de gehoorzame dienaar van de wil van zijn Vader tot het geven van zijn leven. Dit is wat de profeet Jesaja in de eerste lezing aankondigde. (Jes. 50, 5-6) Jezus gaat dus in tegen wat velen van hem verwachtten. Zijn uitspraak is verrassend en verontrustend. En dat verklaart het antwoord en de afwijzing van Petrus, waarin hij het lijden en de dood van zijn meester verwerpt. Jezus betoont zich streng met hem en maakt hem duidelijk dat wie zijn volgeling wil zijn, moet accepteren dienaar te zijn, net zoals Hij zichzelf tot dienaar heeft gemaakt.

Besluiten om Jezus te volgen, is zijn kruis opnemen om Hem op zijn weg te vergezellen, een moeizaam pad dat niet dat van macht of aardse heerlijkheid is, maar een pad dat noodzakelijkerwijs leidt tot zelfverloochening, zijn leven verliezen voor Christus en het Evangelie, om het zo te winnen. Want we zijn er zeker van dat dit pad leidt naar de verrijzenis, naar het ware en definitieve leven met God. De keuze om Jezus Christus, die de dienaar van allen is geworden, te vergezellen, vereist een steeds grotere intimiteit met Hem, waarbij we aandachtig naar zijn Woord luisteren, om daarin de inspiratie voor ons handelen te ontdekken. Bij de afkondiging van het Jaar van het Geloof dat op 11 oktober van start gaat, wilde ik dat alle gelovigen zich opnieuw zouden toeleggen op deze weg van bekering van het hart. Daarom moedig ik u dit jaar sterk aan om uw reflectie op het geloof te verdiepen, bewuster te maken en uw aanhankelijkheid aan Jezus Christus en zijn Evangelie te versterken.

Broeders en zusters, het pad waarlangs Jezus ons wil voeren is een pad van hoop voor allen. De heerlijkheid van Jezus wordt geopenbaard op het moment dat Hij, in zijn menselijkheid, zich het meest kwetsbaar manifesteert, vooral na de menswording en aan het kruis. Zo toont God zijn liefde, wordt Hij een dienaar, geeft Hij zich voor ons. Is dit geen buitengewoon mysterie, soms moeilijk toe te geven? De apostel Petrus zelf zal het pas later begrijpen.

In de tweede lezing herinnerde Jacobus ons eraan hoe dit volgen van Jezus, om authentiek te zijn, concrete acties vereist: Ik zal u uit mijn daden mijn geloof bewijzen (Jak. 2, 18). Dienen is een dwingend vereiste voor de Kerk en voor de christenen om ware dienaars te zijn, naar het beeld van Jezus. Dienstbaarheid is een fundamenteel element van de identiteit van de leerlingen van Christus. Vgl. Joh. 13, 15-17 De roeping van de Kerk en van de Christen is om, zoals de Heer zelf heeft gedaan, om niet en allen zonder onderscheid te dienen. Daarom, in een wereld waar het geweld niet ophoudt zijn spoor van dood en verderf te verspreiden, is het dienen van gerechtigheid en vrede een urgentie, om zich in te zetten voor een broederlijke samenleving, om de gemeenschap te bevorderen. Beste broeders en zusters, ik smeek de Heer in het bijzonder om aan deze regio van het Midden-Oosten dienaren van vrede en verzoening te schenken, zodat allen vreedzaam en waardig kunnen leven. Het is een wezenlijk getuigenis dat de christenen hier moeten afleggen, in samenwerking met alle mensen van goede wil. Ik roep allen op om te werken aan vrede. Ieder zo goed als hij kan en waar hij zich ook bevindt.

De dienstbaarheid moet ook tot het hart van het leven van de christelijke gemeenschap doordringen. Elke dienstwerk, elk ambt in de Kerk, is vooral een dienst aan God en aan onze broeders en zusters. Dit is de geest die moet heersen onder alle gedoopten, in het bijzonder met een effectieve inzet voor de armen, de gemarginaliseerden en de lijdenden, om de onvervreemdbare waardigheid van elke persoon te veilig te stellen.

En u allen, broeders en zusters, die gekomen zijn om deel te nemen aan deze viering, probeer u altijd gelijkvormig te maken met de Heer Jezus, met hem, die ieders dienaar is geworden voor het leven van de wereld. Moge God Libanon zegenen, moge Hij alle volkeren van deze geliefde regio van het Midden-Oosten zegenen en hun het geschenk van zijn vrede schenken. Amen.

En u allen, broeders en zusters, die gekomen zijn om deel te nemen aan deze viering, probeer u altijd gelijkvormig te maken met de Heer Jezus, met hem, die ieders dienaar is geworden voor het leven van de wereld. Moge God Libanon zegenen, moge Hij alle volkeren van deze geliefde regio van het Midden-Oosten zegenen en hun het geschenk van zijn vrede schenken.

Amen.