H. Paus Paulus VI - 8 december 1965
Eerbiedwaardige broeders,
Het ogenblik is aangebroken om te vertrekken en zich te verspreiden. Dan gaat gij de Concilievergadering verlaten om contact op te nemen met de mensen en hun de goede boodschap te brengen van het Evangelie van Christus en van de hernieuwing van zijn Kerk waaraan wij gedurende vier jaar gezamenlijk hebben gewerkt.
Dit is een uniek ogenblik van een onvergelijkelijke betekenis en rijkdom! In deze universele vergadering, op dit bevoorrechte punt van de tijd en de ruimte komen het verleden, het heden en de toekomst tegelijkertijd te zamen. Het verleden: want hier is de Kerk van Christus bijeen, met haar traditie, haar geschiedenis, haar concilies, haar kerkleraren, haar heiligen. Het heden: want wij verlaten elkaar om te gaan naar de hedendaagse wereld met haar noden, haar smarten, haar zonden, maar ook met haar enorme successen, haar waarden, haar deugden. De toekomst tenslotte is daar met het dringend beroep van de volkeren op meer rechtvaardigheid, met hun verlangen naar vrede, met hun bewuste of onbewuste dorst naar een hoger leven: het leven dat juist de Kerk van Christus hun kan en wil geven.
Het komt ons voor, dat wij van overal in de wereld een onmetelijk en verward gemompel horen opstijgen: de vraag van al degenen die naar het Concilie opzien en ons met angst smeken: hebt gij ons niet iets te zeggen? ... ons regeringsleiders? ... ons intellectuelen, arbeiders, kunstenaars? ... en ons vrouwen? ons jongeren, ons zieken en behoeftigen?
Deze smekende stemmen zullen niet onbeantwoord blijven. Het Concilie heeft sinds vier jaar voor alle menselijke groeperingen gewerkt; voor hen heeft het die "Constitutie over de Kerk in de wereld van vandaag" 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Gaudium et Spes
Over de Kerk in de wereld van deze tijd
(7 december 1965) uitgewerkt die wij gisteren onder enthousiaste toejuichingen van uw vergadering hebben afgekondigd.
Uit onze lange beschouwing over Christus en over zijn Kerk moet op dit ogenblik een eerste woord opklinken dat voor de wachtende menigten de aankondiger is van vrede en van geluk. Alvorens uiteen te gaan, wenst het Concilie deze profetische taak te vervullen en in korte boodschappen, in een taal die gemakkelijker voor allen toegankelijk is, de "blijde boodschap" weer te geven die het voor de wereld heeft en die enigen van zijn meest gezaghebbende vertolkers nu in uw naam tot de gehele mensheid gaan richte.
