Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

JAY: Wij wonen in de buurt van New York. Ik heet Jay, ik kom oorspronkelijk uit Jamaïca en ben boekhouder. Dit is mijn vrouw Anna en is hulponderwijzeres. En dit zijn onze zes kinderen, tussen de 2 en 12 jaar oud. Op grond hiervan kunt u, Heilige Vader, zich voorstellen dat ons leven bestaat uit een voortdurende race tegen de klok, uit zorgen, een zeer ingewikkeld passen en meten ... Ook bij ons in de Verenigde Staten is een van de absolute prioriteiten de baan behouden en om dat te doen moet men niet letten op werktijden en dikwijls schieten de familiebetrekkingen erbij in.

ANNA: Het is zeker niet altijd gemakkelijk ... De indruk, Heiligheid, is dat instellingen en ondernemingen het niet gemakkelijk maken om de werktijden en de tijd voor het gezin met elkaar in overeenstemming te brengen. Heiligheid, wij kunnen ons voorstellen dat het ook voor u niet eenvoudig is uw oneindige verplichtingen in overeenstemming te brengen met rust. Hebt u enig advies om ons te helpen deze noodzakelijke harmonie opnieuw te vinden? Hoe kan men in de maalstroom van zoveel prikkels die door de huidige maatschappij worden gegeven, de gezinnen helpen feest te vieren naar Gods hart?

Paus Benedictus XVI: Een groot probleem en ik denk dit dilemma tussen twee prioriteiten te begrijpen: de prioriteit van een baan en de prioriteit van het gezin zijn wezenlijk. Hoe nu de beide prioriteiten met elkaar in overeenstemming te brengen? Ik kan slechts trachten enig advies te geven. Punt een: er zijn ondernemingen die bijna iets extra’s mogelijk maken voor gezinnen - verjaardag enzovoorts - en zien dat een beetje vrijheid toestaan uiteindelijk ook goed is voor de onderneming, omdat dit de liefde voor het werk, voor de baan versterkt. Ik zou hier dan ook de werkgevers willen uitnodigen aan het gezin te denken, eraan te denken ook te helpen dat de twee prioriteiten met elkaar in overeenstemming kunnen worden gebracht. Punt twee: het lijkt mij dat men natuurlijk naar een zekere creativiteit moet zoeken en dat is niet altijd gemakkelijk. Maar men moet iedere dag tenminste enkele elementen van vreugde in het gezin brengen, van attentie, enigszins afzien van wat men zelf wil om samen gezin te zijn, de nachten, de duisternis waarover eerder is gesproken, accepteren en overwinnen en denken aan dat grote goed dat het gezin is, om zo een mogelijkheid te vinden de beide prioriteiten op elkaar af te stemmen, ook bij de grote zorg iedere dag iets goeds te geven. En tenslotte is daar de zondag, het feest: ik hoop dat in Amerika de zondag in acht wordt genomen. En daarom lijkt mij de zondag zeer belangrijk, de dag van de Heer en juist als zodanig ook “de dag van de mens”, omdat wij dan vrij zijn. Dit was in het scheppingsverhaal de oorspronkelijke bedoeling van de Schepper: dat allen één dag vrij zijn. In deze vrijheid van de een voor de ander, voor zichzelf, is men vrij voor God. En zo denk ik dat wij de vrijheid van de mens beschermen, door de zondag en de feesten te beschermen als dagen van God en zo als dagen voor de mens. Ik wens u het allerbeste! Dank u.