"Zij legden zich ernstig toe op de leer der apostelen" (Hand. 2, 42). Met deze uitspraak maakt de heilige Lucas de eerste gemeente tot het prototype van de apostolische Kerk, d.w.z. de Kerk die op de door Christus uitgekozen apostelen en hun leer is gegrondvest. De belangrijkste opdracht van de Kerk, die zij van Christus zelf ontvangen heeft, is het apostolische geloofsgoed, het fundament van de eenheid, ongeschonden te bewaren Vgl. 1 Tim. 6, 20 en dit geloof aan de wereld te verkondigen. De leer van de apostelen heeft duidelijk gemaakt welke de relatie is die de Kerk verbindt met de Boeken van het Eerste Verbond, die in de persoon van Jezus Christus worden vervuld. Vgl. Lc. 24, 44-53

Door te mediteren over het geheim van de Kerk als gemeenschap en getuigenis in het licht van de Heilige Schrift, het grote Boek van het Verbond tussen God en zijn volk Vgl. Ex. 24, 7 , kom je tot de erkenning van God als "licht op mijn weg" Vgl. Ps. 119, 105 , "struikelen laat Hij je niet" (Ps. 121, 3). Vgl. Paus Benedictus XVI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Heilige Schrift - naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2008 "Het Woord van God in het leven en de zending van de Kerk", Verbum Domini (30 sept 2010), 24 Mogen de gelovigen, de erfgenamen van dit Verbond, de waarheid altijd in de volledige Heilige Schrift zoeken, die ons door God gegeven is. Vgl. 2 Tim. 3, 16-17 Zij is niet iets waarvoor we historische belangstelling hebben, maar "het werk van de Heilige Geest, waarin wij de stem zelf van de Heer kunnen horen en zijn aanwezigheid in de geschiedenis kunnen leren", Paus Benedictus XVI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Heilige Schrift - naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2008 "Het Woord van God in het leven en de zending van de Kerk", Verbum Domini (30 sept 2010), 19 in onze menselijke geschiedenis.

De exegesescholen van Alexandrië, Antiochië, Edessa of Nisibis hebben in de 4de en 5de eeuw heel veel bijgedragen aan het begrip en de dogmatische formulering van het christelijke mysterie. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 14 De hele Kerk is hun daar dankbaar voor. De aanhangers van de verschillende stromingen op het gebied van de tekstinterpretatie zijn het eens geworden over de traditionele exegetische basisprincipes, die door de Kerken van het Oosten en van het Westen gezamenlijk worden erkend. De belangrijkste is het geloof dat Jezus Christus de innerlijke eenheid van de beide Testamenten en dientengevolge de eenheid van Gods heilsplan in de geschiedenis belichaamt. Vgl. Mt. 5, 17 De leerlingen zijn deze eenheid pas gaan begrijpen ná de verrijzenis, toen Jezus verheerlijkt was. Vgl. Joh. 12, 16 Daarna volgt de trouw aan een typologische manier om de Bijbel te lezen, volgens welke bepaalde feiten uit het Oude Testament een voorafbeelding (type en beeld) zijn van de werkelijkheden van het Nieuwe Verbond in Jezus Christus; Hij is de sleutel tot het begrip van de gehele Bijbel. Vgl. 1 Kor. 15, 22.45-47 Vgl. Hebr. 8, 6-7 De liturgische en geestelijke teksten van de Kerk getuigen van de duurzaamheid van deze twee interpretatieprincipes, die structuur geven aan de kerkelijke viering van het Woord Gods en het christelijke getuigenis inspireren. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft dit aangaande bovendien duidelijk gesteld dat, als men de juiste betekenis van de heilige teksten wil ontdekken, men de inhoud en eenheid van de gehele Heilige Schrift moet beschouwen, rekening houdend met de levende overlevering van de gehele Kerk en naar analogie van het geloof. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 12 Vanuit het oogpunt van een kerkelijke benadering van de Bijbel zou een individuele maar ook een in groepen georganiseerde lezing van het Postsynodale apostolische schrijven Paus Benedictus XVI - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Verbum Domini
Over de Heilige Schrift - naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2008 Het Woord van God in het leven en de zending van de Kerk
(30 september 2010) zeer nuttig kunnen zijn.

De christelijke aanwezigheid in de Bijbelse landen van het Midden-Oosten is veel meer dan een sociologisch gegeven of een gevolg van economische of culturele factoren. Zij zal een nieuwe start beleven als zij in navolging van de eerste leerlingen, die Jezus uitkoos om hen als zijn gezellen bij zich te hebben en hen voor de verkondiging uit te zenden, Vgl. Mc. 3, 14 , weer het elan van het begin terugvindt. De verspreiding van de Bijbel in de gezinnen moet de dagelijkse lezing en meditatie van Gods Woord (lectio divina) bevorderen, zodat het Woord Gods de ziel en het fundament wordt van het christelijke leven. Het gaat erom op passende wijze een werkelijke Bijbelse pastoraal tot stand te brengen.

De moderne communicatiemiddelen kunnen een uitstekend instrument zijn voor de verkondiging van het Woord Gods en lezing en meditatie ervan bevorderen. Een eenvoudige en begrijpelijke verklaring van de Bijbel zal ertoe bijdragen vooroordelen of verkeerde ideeën, die nutteloze en beschamende controversen oprakelen, de kop in te drukken. Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 2 In deze context zou het zinvol zijn om de noodzakelijke scheiding tussen de begrippen inspiratie en Openbaring daarbij te betrekken, want de niet eenduidige opvatting van deze beide begrippen in veler gedachten, vervalst het begrip van de heilige teksten, wat niet zonder gevolgen blijft voor de toekomst van de interreligieuze dialoog. Deze middelen kunnen ook helpen bij de verspreiding van de leer van de Kerk.

Om deze doelstellingen te bereiken moeten de reeds bestaande communicatiemiddelen worden ondersteund om de ontwikkeling van nieuwe passende structuren te bevorderen. De opleiding van personeel dat op dit, niet alleen technisch maar ook dogmatisch en ethisch gezien, hachelijke gebied is gespecialiseerd, wordt steeds urgenter, vooral met het oog op de evangelisatie.

Maar welke plaats de sociale communicatiemiddelen ook zullen gaan innemen, nooit mogen zij de plaats innemen van de overdenking van het Woord Gods, noch van de verinnerlijking en toepassing ervan voor de beantwoording van vragen van de gelovigen. Zo zal in hen de vertrouwdheid met de Heilige Schrift groeien, zij zullen op zoek gaan naar spiritualiteit en die verdiepen, en zij zullen zich voor het apostolaat en de missie inzetten. Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 2 In elk land in de regio zou eventueel, in overeenstemming met de pastorale omstandigheden, een Jaar van de Bijbel kunnen worden uitgeroepen, en zo mogelijk in aansluiting daarop een jaarlijkse Bijbelweek kunnen worden georganiseerd. Vgl. Bisschoppensynodes, Aangeboden aan de H. Vader, Lijst van 44 Voorstellen van de Synode over het Midden-Oosten (23 okt 2010), 3