
Synodevaders - 28 oktober 1977
Het leek ons uiterst nuttig, gezien het feit dat onze tijd door diepgaande crises verstoord wordt doch tegelijkertijd zeer open staat voor de heilbrengende invloed van de genade, en rekening houdend met het feit dat de vergadering van de synode in 1974 reeds het thema van de evangelisatie van de huidige wereld behandeld had, dat de kerk, onder de leiding van de Paus, dezelfde lijn zou doortrekken door die kerkelijke activiteit te bestuderen, die wij catechese noemen. De catechese is een blijvende vereiste voor een levende, actieve verspreiding van het woord van God, voor een diepergaande kennis van de persoon en de heilbrengende boodschap van onze Heer Jezus Christus en ze bestaat in de geordende, progressieve vorming in het geloof, vergezeld van een voortdurend proces van rijping in datzelfde geloof.
Het was noodzakelijk, voortdurend het woord van God in gedachten houdend, de tekenen des tijds te onderzoeken die aandrongen op een vernieuwing van de catechese en een benadrukking van haar belang voor de pastorale actie, temeer daar de dynamiek van de catechetische actie praktisch overal gevoeld wordt, met uitstekende resultaten voor de vernieuwing van de hele kerkelijke gemeenschap. Daarenboven waren we ons bewust van het diepe verlangen naar geestelijk voedsel en geloofsvorming, vooral bij de jongere generaties die in hun vurige wens, zich te engageren teneinde hun eigen rol te spelen in de opbouw van een rechtvaardiger samenleving, zich inspannen om tot grotere kennis te komen van het mysterie van God. We voelden ons eveneens aangesproken in ons geloof door de verschillende culturen die intens verlangen naar een grotere vervolmaking van de mens, al is dat niet altijd in harmonie met het Evangelie. Zo waren wij ook op de hoogte van het feit dat de onevenredigheden eveneens voortkomen uit de soms veronachtzaamde verantwoordelijkheid van alle gelovigen voor de rijping van hun eigen geloof en uit het feit, dat de openbaring niet altijd juist wordt doorgegeven, hetgeen een recht en een plicht is. We waren wel degelijk op de hoogte van de problemen waarop de catechese in sommige delen van de wereld stuit, daar vijandige machten de belemmeringen voor het vervullen van de opdracht, het geloof aan alle volkeren te verkondigen, nog groter maken. Bezorgd om de situatie van de kinderen en de jongeren, als de generatie die in de nabije toekomst de taak op de schouders gelegd zal krijgen een nieuwe wereld te bouwen en aandachtig luisterend naar de appèls die van hen uitgaan, hebben wij aan hen bijzondere aandacht geschonken.
Niemand van ons ontgaat de band tussen ons onderwerp en het probleem van de opvoeding in de wereld van vandaag. Wij zijn ervan overtuigd, dat de pedagogie van God, zoals deze zich in de heilsgeschiedenis openbaart, ook vandaag hulp kan bieden om dit probleem voor het welzijn van de gehele mensheid op te lossen. Na de langdurige, moeizame voorbereiding van de synode, die ook reeds via een voorafgaande consultatie van de particuliere kerken plaatsvond, hebben wij bij het beëindigen van ons werk tegenover de Paus - middels een lijst van voorstellen - de wens kenbaar gemaakt, dat hij te zijner tijd de universele Kerk een document zou geven over de christelijke opvoeding via de catechese (zoals hij reeds gedaan heeft na de synode van 1974, met de apostolische adhortatie 'Evangelii nuntiandi'); tegelijkertijd leek het ons opportuun ook tegenover u ons hart open te leggen om u enkele van de meest belangrijke resultaten van ons werk mede te delen.