U hebt in dit heilig jaar de stad Rome uitgekozen om er uw derde internationale congres Noot van de redactie: Van vrijdag 16 mei tot maandag 19 mei werd in Rome het derde internationale congres van de katholieke charismatische vernieuwing gehouden. Hieraan was reeds van 11-15 mei een bijeenkomst voorafgegaan van de voornaamste verantwoordelijken van de charismatische vernieuwing. Het congres had plaats in het tentenkamp bij de catacomben van St. Calixtus aan de Via Appia. De 10.000 deelnemers kwamen uit 60 verschillende landen, waaronder meer dan 4.000 uit de Verenigde Staten van Amerika en meer dan 1.000 uit Frankrijk. De Zuid-Amerikanen en Canadezen waren ook betrekkelijk sterk vertegenwoordigd, eveneens waren er belangrijke groepen uit de Bondsrepubliek Duitsland en Italië. Afrika en Azië waren praktisch niet aanwezig. Zeventien bisschoppen (waaronder de aartsbisschoppen van Boston, Washington en Cincinnati) hadden het beschermheerschap op zich genomen, waarvan er dertien aan het congres deelnamen. De leiding van het congres was in handen van een leek, de Amerikaan Ralph Martin. Naast hem traden als geestelijk leiders van de bijeenkomst op: kard. Joseph Leo Suenens, mgr Joseph McKinney, hulpbisschop van Grand Rapids, Michigan, die het contact onderhoudt tussen de bisschoppenconferentie van de Verenigde Staten van Amerika en de pinksterbeweging, en mgr James Hayes, aartsbisschop van Halifax (Canada). Op pinksterdag namen de congressisten deel aan de pausmis in de Sint Pieter. Hun aanhoudende allelujazang bij de binnenkomst van de paus bracht zelfs de Capella Sistina in de war bij het inzetten van het Introitus. Daarna bleek, dat zij het gregoriaanse gezang met de zelfde begeestering zongen als hun eigen ritmische liederen. Op pinkstermaandag was er speciaal voor de congressisten een eucharistieviering in de Sint Pieter , voorgegaan door kard. Suenens in concelebratie met elf bisschoppen en achthonderd priesters. Na de viering verleende de paus in de Sint Pieter een bijzondere audiëntie aan het congres van de charismatische vernieuwing, waarbij hij een toespraak hield, welke volgens kard. Suenens van nu af het basisdocument van de katholieke charismatische beweging zal zijn. te houden, geliefde zonen en dochters; u hebt Ons gevraagd u vandaag te willen ontmoeten en het woord tot u te richten; daarmee hebt u uw aanhankelijkheid aan de door Jezus Christus ingestelde Kerk willen tonen en aan alles wat deze Stoel van Petrus voor u betekent. Deze zorg uzelf juist te situeren binnen de Kerk, is een authentiek teken van de werking van de Heilige Geest. Want God is mens geworden in Jezus Christus, waarvan de Kerk het mystieke Lichaam is en het is in die Kerk, dat op de dag van Pinksteren de Geest van Christus werd medegedeeld, toen hij nederdaalde op de apostelen die bijeen waren in “de bovenzaal”, “volhardend in het gebed”, “samen met Maria, de moeder van Jezus” Vgl. Hand. 1, 13-14 .

Wij hebben het verleden jaar oktober reeds gezegd, ten overstaan van enkelen onder u, dat de Kerk en de wereld er meer dan ooit behoefte aan hebben, dat “het Pinksterwonder in de geschiedenis voortgang vindt” Oss. Rom. 17 okt. 1974. De moderne mens, bedwelmd door zijn veroveringen, is er immers tenslotte toe gekomen te denken dat hij, met de woorden van het laatste Concilie “zichzelf tot doel is en de enige ontwerper en uitvoerder van zijn geschiedenis” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 20. 1. Helaas! Voor hoevelen die zelfs uit traditie zijn bestaan blijven belijden en Hem uit plicht een eredienst bewijzen, is God een vreemde in hun leven geworden?

Voor zo'n steeds meer geseculariseerde wereld, is niets zo hard nodig als het getuigenis van deze “geestelijke vernieuwing”, welke wij de Heilige Geest zien opwekken in de meest verschillende gebieden en plaatsen. De uitingen hiervan variëren: een diepgaande gemeenschap van de zielen, een intiem contact met God in trouw aan de bij de doop aanvaarde verbintenissen, in een vaak gemeenschappelijk gebed, waarin elk, zichzelf vrij uitdrukkend, het gebed van de anderen helpt, ondersteunt en voedt en, aan de wortel van dit alles, een persoonlijke overtuiging die haar bron vindt niet alleen in een via het geloof ontvangen leer, maar ook in een zekere beleefde ervaring te weten, dat de mens zonder God niets kan, maar dat mét Hem integendeel alles mogelijk wordt; vandaar die behoefte om Hem te loven, te danken, de wonderen te vieren die Hij overal rond ons en in ons bewerkt. Het menselijke bestaan vindt zijn verhouding tot God terug, welke men de “verticale dimensie” noemt, zonder welk de mens onherstelbaar wordt verminkt. Dit zoeken naar God treedt zeker niet op als een veroverings- of bezitsdrang; het wil een zuiver openstaan zijn voor Hem die ons liefheeft en zich vrij aan ons geeft, in het verlangen, daar Hij ons liefheeft, ons een leven mede te delen dat we om niet van Hem mogen ontvangen, maar niet zonder nederige trouw onzerzijds. En deze trouw moet het handelen met het geloof weten te verenigen, volgens de leer van de heilige Jakobus “Zoals het lichaam dood is zonder de ziel, zo is het geloof dood zonder de werken” (Jak. 2, 26).

Hoe zou deze “geestelijke vernieuwing” dan geen “kans” voor de Kerk en voor de wereld kunnen zijn? En hoe zouden, in dat geval, niet alle middelen te baat worden genomen, opdat ze dat zou blijven?

Deze middelen, geliefde zonen en dochters, zal de Heilige Geest willen aanwijzen volgens de wijsheid van hen die Hij zelf “tot leiders heeft aangesteld om Gods Kerk te hoeden” (Hand. 20, 28). Want het is de Heilige Geest die de heilige Paulus heeft geïnspireerd tot bepaalde zeer precieze richtlijnen die Wij u slechts in herinnering willen brengen. Trouw daaraan zijn zal voor u de beste garantie voor de toekomst zijn.

Ge weet hoeveel waarde de apostel hechtte aan de “geestesgaven”: “Blust de Geest niet uit”, schreef hij aan de Tessalonicenzen Vgl. 1 Tess. 5, 19 , waaraan hij dadelijk toevoegde “keurt alles, behoudt het goede” (1 Tess. 5, 21). Met de Korintiërs gaat hij een paar jaar later, verder in op de details: hij geeft met name drie beginselen aan in het licht waarvan zij gemakkelijker deze onontbeerlijke onderscheiding zouden kinnen maken.

1. Het eerste, waarmee hij zijn uiteenzetting begint, is de trouw aan de authentieke geloofsleer (1 Kor. 12, 1-3). Wat daarmee in tegenspraak is, kan niet van de Heilige Geest komen: Hij die zijn gaven uitdeelt is dezelfde als Hij die de Schrift heeft geïnspireerd en het levende leergezag van de Kerk steunt waaraan, volgens het katholieke geloof, Christus de authentieke verklaring van die Schrift heeft toevertrouwd Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 10. Dat is ook de reden waarom u behoefte gevoelt aan een steeds diepere leerstellige vorming: van Bijbels, spiritueel, theologisch karakter. Alleen een dergelijke vorming, waarvan de authenticiteit verzekerd moet zijn door de hiërarchie, zal u bewaren voor de altijd mogelijke afdwalingen en zal u de zekerheid en de vreugde geven, de zaak van het Evangelie te hebben gediend “niet als een die in de lucht slaat” (1 Kor. 9, 26).
2. Het tweede beginsel. Alle geestelijke gaven moeten met dankbaarheid worden ontvangen; en u weet hoe lang de opsomming is Vgl. 1 Kor. 12, 4-10.28-30 , zonder overigens de pretentie te hebben volledig te zijn. Vgl. Rom. 12, 6-8 Vgl. Ef. 6, 11 Medegedeeld evenwel “tot welzijn van allen” (1 Kor. 12, 7) brengen ze echter niet alle in dezelfde mate dit welzijn voort. De Korintiërs moeten dan ook “naar de hoogste gaven streven” (1 Kor. 12, 31), naar de gaven die voor de gemeente het nuttigst zijn. Vgl. 1 Kor. 14, 1-5
3. Het derde beginsel is naar de mening van de apostel het belangrijkste. Dit heeft hem een van de ongetwijfeld fraaiste bladzijden uit de hele literatuur gesuggereerd, waaraan een vertaler kort geleden een veelzeggende titel heeft meegegeven: “Boven alles zweeft de liefde” E. Osty. Hoe aantrekkelijk de geestelijke gaven ook zijn - en ze zijn het - alleen de liefde voor de naaste, de agapè, maakt de volmaakte christen, zij alleen maakt de mens “aangenaam voor God, “gratia gratum faciens”, zouden de theologen zeggen. Deze liefde veronderstelt namelijk niet alleen een gave van de Geest; ze impliceert ook de actieve tegenwoordigheid van zijn Persoon in het hart van de christen. In hun commentaren op deze verzen verklaren de kerkvaders dit om het hardst. Volgens de heilige Fulgentius, om slechts een voorbeeld te noemen, “kan de Heilige Geest alle soorten gaven verlenen zonder zelf aanwezig te zijn; daarentegen bewijst Hij tegenwoordig te zijn door de genade, wanneer Hij de liefde schenkt”, “se ipsum demonstrat per gratiam praesentem, quando tribuit caritate” H. Fulgentius van Ruspe, Contra Fabianum. Fragment 28, PL 65, 791. In de ziel aanwezig deelt Hij deze, met de genade, het eigen leven mee van de Allerheiligste Drie-eenheid, de liefde zelf waarmee de Vader de Zoon in de Geest liefheeft Vgl. Joh. 17, 26 , de liefde waarmee Christus ons heeft liefgehad en waarmee wij, op onze beurt, onze broeders kunnen en moeten liefhebben Vgl. Joh. 13, 34 , “niet met het woord of de tong, maar met de daad en in waarheid” (1 Joh. 3, 18).

Ja, aan de vruchten kent men de boom en de heilige Paulus zegt ons dat “de vrucht van de Geest liefde is” (Gal. 5, 22), zoals hij de liefde heeft beschreven in zijn hymne op de liefde. Op haar zijn alle gaven, welke de Heilige Geest schenkt aan wie hij wil, gericht, want het is de liefde die opbouwt Vgl. 1 Kor. 8, 1 ; evenals zij het is die, na Pinksteren, van de eerste Christenen een gemeenschap “trouw aan het gemeenschappelijk leven” (Hand. 2, 42), “één van hart en één van ziel” (Hand. 4, 32) heeft gemaakt.

Blijft trouw aan deze richtlijnen van de grote apostel. En weest eveneens, volgens de leer van dezelfde apostel, trouw in de veelvuldige en waardige viering van de Eucharistie Vgl. 1 Kor. 11, 26-29 . Dat is de weg die de Heer heeft gekozen, opdat wij zijn Leven in ons zouden hebben Vgl. Joh. 6, 53 . Nadert evenzo ook met vertrouwen tot het Sacrament van de verzoening. Deze Sacramenten brengen tot uitdrukking, dat de genade van God tot ons komt via de noodzakelijke bemiddeling van de Kerk.

Geliefde zonen en dochters, met de hulp van de Heer, gesterkt door de voorspraak van Maria, moeder van de Kerk, en in gemeenschap van geloof, liefde en apostolaat met uw herders, zult u zeker zijn geen vergissing te maken. En zo zult u voor wat u betreft een bijdrage leveren aan de vernieuwing van de Kerk.

Jezus is de Heer! Alleluja!

Zeer geliefde zonen en dochters,

Bij gelegenheid van uw derde internationale congres, hebt ge hier willen komen om uw aanhankelijkheid aan de Kerk en de Stoel van Petrus te tonen. Dit verlangen u in te voegen in de Kerk is een authentiek teken van de werking van de Geest die in haar, het Mystieke Lichaam van Christus, werkt.

De gehele geestelijke vernieuwing waaraan de Kerk en de wereld van vandaag behoefte hebben, moet uitgaan van deze solide basis van kerkelijke gemeenschap, die een gemeenschap is van geest en van doelstelling in absolute trouw aan de geloofsleer. Van hieruit moet het zoeken ontkiemen naar de middelen God tegenwoordig te stellen in het bewustzijn van de mensen. Een tegenwoordigheid die moet worden gevoed met een toename van het aankweken van de bovennatuurlijke waarden, van het intieme contact met God en van het gebed die de mens het menselijke doen overstijgen om hem in de ware gezichtshoek te plaatsen ten opzichte van God en van de anderen.

Werkt op deze wijze mede aan het opbouwen van de Kerk.

Geliefde zonen en dochters,

We voelen ons gelukkig u te groeten, geliefde zonen en dochters. In de genegenheid van Christus Jezus en u in zijn naam een woord van bemoediging en aansporing te geven voor uw christelijke leven.

U bent hier in Rome bijeengekomen onder het teken van het heilig jaar; in gemeenschap met de hele Kerk streeft u naar vernieuwing - geestelijke vernieuwing, authentieke vernieuwing, katholieke vernieuwing, vernieuwing in de Heilige Geest. Wij zijn blij tekenen van deze vernieuwing te zien: smaak in gebed, contemplatie, prijzen van God, aandacht voor de genade van de Heilige Geest en ijveriger lezing van de heilige Schrift. Wij weten ook dat u uw hart wilt openen voor de verzoening met God en uw medemensen.

Voor ons allen is deze vernieuwing en deze verzoening een verdere uitbreiding van de genade van de goddelijke aanneming, de genade van ons sacramentele Doopsel “in Christus Jezus” en “in zijn dood” (Rom. 6, 3) opdat wij “een nieuw leven zouden leiden” (Rom. 6, 4). Hecht altijd groot belang aan dit Sacrament van het Doopsel en aan de eisen die het oplegt. De heilige Paulus is heel duidelijk: “zo moet ook gij uzelf beschouwen: als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus” (Rom. 6, 11). Dit is de reusachtige uitdaging van het echte, sacramentele christelijke leven, waarin we moeten worden gevoed door het Lichaam en Bloed van Christus, vernieuwd door het sacrament van de boete, gesteund door de genade van het vormsel en verfrist door een nederig en volhardend gebed. Dit is eveneens de uitdaging uw hart open te stellen voor uw broeders in nood. De uitdaging van de liefde kent geen grenzen: de armen en behoeftigen en gekwelden en lijdenden over de hele wereld én vlakbij roepen allen tot u, als broeders en zusters van Christus, en vragen het bewijs van uw liefde, vragen het woord van God, vragen brood, vragen leven. Ze vragen een weerspiegeling te zien van Christus” eigen offerande, zelfwegschenkende liefde voor zijn Vader en liefde voor zijn broeders.

Ja, geliefde zonen en dochters, dit is de wil van Jezus: dat de wereld uw goede werken zou zien, de goedheid van uw daden, het bewijs van uw christelijke leven, en de Vader verheerlijkt die in de hemel is Vgl. Mt. 5, 16 . Dit is inderdaad geestelijke vernieuwing, en alleen door de Heilige Geest kan zij verwezenlijkt worden. En dat is de reden, waarom wij niet ophouden u ernstig aan te sporen “naar de hoogste gaven te streven” (1 Kor. 12, 31). Dit was onze gedachte gisteren, toen wij tijdens de Pinksterplechtigheid zeiden: “Ja, dit is een dag van vreugde, maar ook een dag van moed en vastberadenheid: onszelf open te stellen voor de Heilige Geest, datgene uit de weg te ruimen wat zijn werken in de weg staat en in de christelijke authenticiteit van ons dagelijkse leven te verkondigen, dat Jezus is de Heer”.