Maar, eerbiedwaardige Broeders, wat baat het als door Ons bevelen en voorschriften worden gegeven indien deze niet stipt en krachtig worden nageleefd? Opdat dit nu naar wens gebeurt hebben Wij besloten tot alle bisdommen uit te strekken wat de bisschoppen van Umbrië reeds vele jaren geleden (november 1849) voor hun bisdommen met grote wijsheid hebben vastgesteld. Zij zeiden het volgende: "Om de reeds verspreide dwalingen uit te bannen en te voorkomen dat zij weer opnieuw verspreid worden of dwaalleraars de verderfelijke gevolgen daarvan in stand houden, wil deze heilige Conferentie het voorbeeld volgen van de heilige Carolus Borromeus. Zij heeft besloten in elk bisdom een raad in te stellen van beproefde priesters uit de seculiere en reguliere clerus.

Het zal hun taak zijn om te waken of en met welke slinkse middelen nieuwe dwalingen binnensluipen of verspreid worden. Zij moeten de bisschoppen daarvan op de hoogte brengen en samen met hem de middelen beramen hoe dat kwaad in de wortel kan worden uitgeroeid, opdat het niet tot verderf der zielen meer en meer doordringt, of wat nog erger is, met de dag sterker wordt en aangroeit". Handelingen van de bijeenkomst van de Bisschoppen van Umbrië, november 18749, Tit. II, art. 6

Wij bevelen daarom dat in elk bisdom zo spoedig mogelijk een dergelijke raad, die Wij "Raad van Waakzaamheid" willen noemen, wordt aangesteld. De mannen die daarvoor worden gekozen moeten ongeveer op dezelfde wijze worden aangesteld zoals Wij hebben vastgesteld voor de keuze van censoren. Op een vastgestelde dag moeten zij om de twee maanden met de bisschop vergaderen. De besprekingen en genomen beslissingen moeten geheim blijven.

Zij dienen het volgende als hun taak te beschouwen: Zij zullen zorgvuldig en waakzaam nagaan of aanduidingen of sporen van het modernisme voorkomen in boeken of in het onderwijs. Voor de veiligheid van de clerus en van de jeugd treffen zij voorzichtig maar krachtig doeltreffende maatregelen. Zij moeten oppassen voor nieuwe terminologie en zij moeten de waarschuwing van Leo XIII ter harte nemen: "Het is niet goed te keuren in katholieke geschriften uitdrukkingen te gebruiken die duidend op verkeerde nieuwsgierigheid, de vroomheid der gelovigen bespottelijk schijnen te maken, die spreken over een nieuwe orde van christelijk leven, van nieuwe kerkelijke bepalingen, van nieuwe behoeften van de moderne geest, van een nieuwe sociale roeping van de geestelijkheid, van een nieuwe christelijke beschaving en van meer andere dergelijke dingen".Instructie van de heilige Congregatie voor buitengewone kerkelijke aangelegenheden van 27 januari 1902 Zulke zaken mogen in boeken en lessen niet worden geduld.

Zij mogen niet achteloos voorbij gaan aan boeken, waarin gehandeld wordt over plaatselijke vrome tradities en relikwieën.

Zij mogen niet toestaan dat zulke kwesties ter sprake komen in bladen of tijdschriften die alleen bestemd zijn om de vroomheid te bevorderen. Het mag niet gebeuren in spottende bewoordingen of termen die blijk geven van minachting; niet als uitgemaakte meningen, vooral, zoals dikwijls gebeurt, dat men dingen als vaststaand beweert die niet meer dan waarschijnlijk zijn en uitgaan van vooroordelen die alleen steunen op meningen.

Voor wat de heilige relieken betreft gelden de volgende maatregelen: Als de bisschoppen, die in deze aangelegenheid alleen competent zijn, er zeker van zijn dat een reliek niet echt is, dan moet zij aan de verering der gelovigen onttrokken worden. Als de bewijsstukken voor een reliek verloren zijn gegaan, b.v. door burgeroorlog of op welke wijze dan ook, mag ze niet openlijk ter verering worden uitgesteld, tenzij zij door de bisschop als echt verklaard wordt. Het argument van verjaring of van gegronde veronderstelling kan alleen gelden als de verering door zeer grote ouderdom begunstigd wordt in overeenstemming met de in 1896 door de Congregatie voor aflaten en heilige relieken uitgevaardigd decreet: "Oude relieken moeten dezelfde verering blijven ontvangen die zij tot nu toe gehad hebben, tenzij in een afzonderlijk geval bewijzen bestaan dat ze vals en onecht zijn". Decreet van 2 mei 1877

Als men te oordelen heeft over vrome gebruiken dient men zich het volgende in herinnering te brengen: De Kerk pleegt in deze zo grote* voorzichtigheid in acht te nemen, dat zij niet toestaat dat deze gebruiken of tradities op schrift gesteld worden, tenzij met grote omzichtigheid gehandeld wordt overeenkomstig de verklaring van Urbanus VIII: "Ofschoon er behoorlijk gehandeld wordt is een en ander nog geen bewijs voor de waarheid der feiten. Men mag het aannemen indien er tenminste geen redelijke motieven zijn om dit niet te doen". Een dertig jaar geleden gedane uitspraak van de Congregatie voor de bescherming van rechtmatige riten luidt: "Door de Apostolische Stoel worden verschijningen of openbaringen noch bevestigd noch ontkend. Men kan ze vroom aannemen met een louter menselijk geloof naar de traditie die het gebeurde met passend getuigenis bevestigt en met documenten staaft". Wie zich daaraan houdt behoeft niet te vrezen. De eerbied voor elke verschijning heeft voor zover dit het feit betreft en "betrekkelijk" genoemd wordt altijd de ingesloten voorwaarde dat het feit ook echt is. In zover het feit wel degelijk absoluut is steunt het steeds op de waarheid. Een echte verschijning heeft immers betrekking op een vereerde heilige zelf. Dezelfde gedragslijn moet men volgen bij de verering van relieken.

Aan de Raad van Waakzaamheid dragen Wij tenslotte op:

Hij moet de sociale instellingen en geschriften over sociale aangelegenheden voortdurend in het oog houden en opletten of er soms modernistische elementen aanwezig zijn en of alles in overeenstemming is met de pauselijke voorschriften.