Zo is het ook de plicht van de bisschoppen met betrekking tot de geschriften der modernisten of die modernistisch getint zijn of dit stelsel begunstigen: te zorgen dat zij niet gelezen worden als zij reeds gepubliceerd zijn en als zij nog niet gepubliceerd zijn de publicatie ervan te voorkomen. Nooit mogen zij toestaan dat boeken, kranten, tijdschriften of wat dan ook van die aard ter inzage gegeven worden aan seminaristen of aan studenten van universiteiten. Deze lectuur is niet minder gevaarlijk dan de geschriften tegen de goede zeden. Zij zijn zelfs funester omdat zij de bronnen van het christelijk leven vergiftigen.

Niet anders dient men te oordelen over de geschriften van sommige katholieken, van mensen die overigens niet slecht gezind zijn, doch, theologisch niet geschoold, besmet zijn met modernistische of moderne wijsgerige meningen en deze met het geloof in overeenstemming willen brengen, of, zoals zij zeggen, ten nutte willen maken voor het geloof. Daar deze geschriften zonder argwaan gelezen worden wegens de goede naam en achting welke deze auteurs genieten zijn zij des te gevaarlijker, zodat de lezer haast ongemerkt afglijdt naar het modernisme.

Als algemene richtlijn in een zo ernstige zaak, eerbiedwaardige Broeders, stellen Wij vast: Alle voor de lezing gevaarlijke boeken die in uw diocees verkrijgbaar zijn moet gij met kracht verwijderen, desnoods door een plechtig verbod.

Ofschoon de Apostolische Stoel alles in het werk stelt om dergelijke geschriften op te ruimen zijn deze in aantal zo toegenomen dat er niet voldoende mogelijkheid bestaat ze alle te signaleren. Daardoor is de mogelijkheid ontstaan dat het geneesmiddel te laat wordt aangewend, als de kwaal door de lange tijd reeds diep is ingevreten. zie Ovidius, Remedia amoris, v. 91 - 92 Wij verlangen dus dat de bisschoppen zonder vrees, met voorbijzien van alle menselijke beweegredenen, zonder aandacht te schenken aan het gekrijs der boosdoeners, natuurlijk wel met goedheid, doch vastberaden hun plicht doen. Zij moeten de voorschriften indachtig zijn welke Leo XIII in de Apostolische Constitutie "Paus Leo XIII - Apostolische Constitutie
Officiorum ac munerum
Over het verbod en de censuur van boeken (25 januari 1897)" gegeven heeft: "De bestuurders van een diocees moeten, ook als afgevaardigd door de H.Stoel, alle schadelijke boeken en geschriften welke in hun diocees zijn uitgegeven of verspreid verbieden en uit de handen der gelovigen trachten te houden". Paus Leo XIII, Apostolische Constitutie, Over het verbod en de censuur van boeken, Officiorum ac munerum (25 jan 1897), 29 Krachtens deze woorden hebben zij daartoe niet alleen het recht maar ook de plicht. Niemand moet denken dat hij in deze zijn plicht gedaan heeft als hij een of meerdere boeken bij Ons heeft aangebracht, terwijl toegelaten wordt dat vele andere geleidelijk aan in circulatie komen.

Niets belet u daarbij, eerbiedwaardige Broeders, zelfs als het boeken betreft van een auteur, die, wat men noemt, het "Imprimatur" verkregen hebben. Dit kan immers frauduleus gebeurd zijn. Het kan ook ondoordacht gegeven zijn af uit een te grote welwillendheid of in een al te groot vertrouwen op de schrijver. Dit laatste komt nogal eens voor in kloosterorden. Daar komt nog dit bij: Zoals dezelfde spijs niet voor allen even goed is, zo kunnen sommige boeken op de ene plaats geen gevaar opleveren, maar door omstandigheden kunnen zij dat wel op een andere plaats. Indien dus een bisschop, na verstandige raad te hebben ingewonnen, van mening is over die boeken een opmerking te moeten maken, dan geven Wij hem daartoe verlof. Wij leggen het hem zelfs op als plicht. Alles moet echter op passende wijze plaats vinden. Het kan voldoende zijn om het verbod alleen tot de clerus te beperken. Doch voor de katholieke boekhandel blijft de plicht bestaan deze gecensureerde boeken niet te verkopen.

En omdat er nu sprake van is willen Wij er op wijzen dat de bisschoppen moeten zorgen dat de boekhandel geen slechte waar te koop aanbiedt uit zucht naar geldelijk gewin. Want in de catalogi van sommigen komen veel boeken voor van modernisten en worden daar zeer sterk aanbevolen. Als zij na voorafgegane vermaning niet luisteren moeten de bisschoppen niet aarzelen hun de titel van katholieke boekhandel te ontnemen. Dit moet met nog meer recht gebeuren als zij de titel hebben van "Bisschoppelijke Boekhandel". Indien zij evenwel de titel mogen hebben van "Pauselijke Boekhandel", dan moeten zij bij de Apostolische Stoel worden aangebracht.

Aan allen willen wij tenslotte in herinnering brengen wat in de reeds vermelde Apostolische Constitutie "Paus Leo XIII - Apostolische Constitutie
Officiorum ac munerum
Over het verbod en de censuur van boeken (25 januari 1897)" in artikel 26 te vinden is: "Allen die van de H. Stoel verlof gekregen hebben om verboden boeken te bewaren en te lezen mogen daarom nog niet alle boeken en tijdschriften bewaren en lezen, die door de plaatselijke Ordinarius verboden zijn, tenzij in het pauselijk indult uitdrukkelijk vermeld staat, dat zij alle boeken mogen bewaren en lezen, door wie ze ook verboden zijn.". Paus Leo XIII, Apostolische Constitutie, Over het verbod en de censuur van boeken, Officiorum ac munerum (25 jan 1897), 26