Mgr. W.J. Eijk, Aartsbisschop van Utrecht - 15 januari 2012
Mgr. Zimowski, de voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven, heeft Johannes Paulus II gekwalificeerd als "groot in leven, groot in lijden en groot in de dood". Na 1993 manifesteerde zich de eerste tekenen van zijn lichamelijke verval. Door de ziekte van Parkinson werd het het spreken gaandeweg steeds meer bemoeilijkt. Het was voor hem een grote teleurstelling dat hij er enkele dagen voor zijn dood niet meer in slaagde om de menigte op het Sint-Pietersplein toe te spreken. Maar verbergen wilde hij zijn lichamelijke gebreken niet. Aftreden hoe vaak ook gesuggereerd, wilde hij niet, omdat hij het als zijn roeping van Gods wege zag om tot de dood toe aan te blijven. Tegen alle kritiek hierop van de kant van de Westerse prestatiemaatschappij die geneigd is alleen jonge, gezonde en getalenteerde mensen kansen te gunnen, getuigde hij dat er bij God geen discriminatie bestaat vanwege leeftijd of handicaps. In zijn brief over de H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Salvifici doloris
Over de christelijke zin van het menselijke lijden
(11 februari 1984) had hij geschreven dat iedere mens die door eigen lijden getroffen is wordt opgeroepen deel te nemen aan het verlossende lijden van Christus H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de christelijke zin van het menselijke lijden, Salvifici doloris (11 feb 1984), 19. Tot aan zijn dood bleef hij ook in dit opzicht een trouw getuige van Christus' Evangelie in leer en werken.
