Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De missionaire opdracht waarmee het Evangelie afsluit Vgl. Mc. 16, 15. e.v. Vgl. Mt. 28, 19. e.v. Vgl. Lc. 24, 48. e.v. is verre van afgesloten; zij is in een nieuwe fase gekomen. Reeds Paus Johannes II herinnerde eraan dat “de grenzen tussen zielzorg voor de gelovigen, nieuwe evangelisatie en specifieke missieactiviteit niet nauwkeurig vast te stellen zijn en het ondenkbaar is dat men daartussen barrières of waterdichte schotten opricht. (...) De Kerken bijvoorbeeld die van oudsher bestaan en geconfronteerd worden met de dramatische taak van de nieuwe evangelisatie, begrijpen beter dat zij niet missionerend kunnen zijn voor de niet- christenen van andere landen en werelddelen, als zij zich niet ernstig bekommeren om de niet-christenen in eigen huis; de missiegeest ad intra is een geloofwaardig teken en een stimulans voor de missiegeest ad extra en omgekeerd”. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de blijvende geldigheid van de missie-opdracht, Redemptoris Missio (7 dec 1990), 34 Het christen zijn en de Kerk zijn missionair of zijn het niet. Wie zijn geloof liefheeft, zal er zich ook om bekommeren ervan te getuigen en het aan anderen te brengen en het anderen mogelijk te maken er deel aan te nemen. Gebrek aan missionaire ijver is gebrek aan ijver voor het geloof. Daarentegen wordt het geloof versterkt door het door te geven. De tekst van de Paus lijkt het concept van nieuwe evangelisatie te willen vertalen in een kritische en vrij directe vraag: zij wij erin geïnteresseerd het geloof door te geven en niet christenen voor het geloof te winnen? Gaat de zending ons werkelijk ter harte?

De nieuwe evangelisatie is de naam die is gegeven aan deze nieuwe aandacht van de Kerk voor haar fundamentele zending, haar identiteit en reden van bestaan. Daarom is het een realiteit die niet alleen bepaalde, duidelijk omschreven streken betreft, maar het is de weg die het mogelijk maakt de apostolische erfenis in en voor onze tijd uit te leggen en in praktijk te brengen. Met het programma van de nieuwe evangelisatie wil de Kerk in de wereld van vandaag en in de hedendaagse discussie haar meest oorspronkelijke en specifieke thematiek introduceren: de verkondiging van het Rijk Gods, begonnen door Jezus Christus. Er is geen kerkelijke situatie die zich uitgesloten kan voelen van een dergelijke programma: de oude christelijke Kerken met het probleem dat velen praktisch het geloof verlaten; de nieuwe Kerken die bezig zijn met de wegen van inculturatie, die om een voortdurende controle vragen om niet alleen erin te slagen het Evangelie, dat die culturen zuivert en op een hoger plan brengt, ingang te doen vinden, maar vooral om deze te openen voor de nieuwheid van het Evangelie, meer in het algemeen, alle christelijke gemeenschappen die zich bezig houden met de zielzorg, die steeds moeilijker uit te oefenen schijnt te zijn en het risico loopt te veranderen in een routine die weinig in staat is om de redenen waar zij is ontstaan, mee te delen.

Nieuwe evangelisatie is dus synoniem met zending; zij vraagt om het vermogen opnieuw te beginnen, grenzen te overschrijden, horizonten te verbreden. De nieuwe evangelisatie is het tegengestelde van zelfgenoegzaamheid en het zich in zichzelf opsluiten, een mentaliteit van de status quo en de pastorale opvatting die het voor voldoende houdt door te gaan, zoals men altijd heeft gedaan. Vandaag is “business as usual” niet meer voldoende. Zoals enkele locale Kerken zich ervoor hebben ingezet om dit te bevestigen, is het tijd dat de Kerk de eigen christelijke gemeenschappen oproept tot een pastorale ommekeer in missionaire zin van hun handelen en hun structuren. Vgl. Latijns-Amerika (CELAM), Aparecida, 13-31 mei 2007, Slotdocument Vijfde Conferentie van het Latijns-Amerikaanse Episcopaat en de Caraïbische Eilanden (29 juni 2007), 365-370