Beminde broeders en zusters,

Vandaag, 1 oktober, zou ik willen stilstaan bij twee aspecten waarmee de kerkgemeenschap deze maand typeert : het rozenkransgebed en de inzet voor de missies. Volgende zaterdag, 7 oktober, vieren wij het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans en het is alsof Maria ons ieder jaar uitnodigt om de schoonheid van dit gebed, dat zo eenvoudig en diep is, opnieuw te ontdekken. De veelgeliefde Paus Johannes Paulus II was een groot apostel van de rozenkrans: wij herinneren ons hem, geknield met de rozenkrans in de hand, ondergedompeld in de beschouwing van Christus, waartoe hij ons in zijn Apostolische Brief “H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Rosarium Virginis Mariae
Over de allerheiligste Rozenkrans
(16 oktober 2002)”, uitnodigde. De rozenkrans is een contemplatief en christocentrisch gebed en onafscheidelijk van de overweging van de Heilige Schrift. Het is het gebed van de christen op zijn pelgrimstocht in het geloof, in navolging van Jezus, voorgegaan door Maria. Beminde broeders en zusters, ik zou u willen uitnodigen om deze maand de rozenkrans te bidden in uw gezin, gemeenschap en parochie, voor de intenties van de Paus, de zending van de Kerk en de vrede in de wereld.

Oktober is eveneens de missiemaand en zondag 22 oktober vieren we Wereldmissiezondag. De Kerk is van nature missionair. “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u” (Joh. 20, 21), zegt de verrezen Jezus tot de apostelen in het cenakel. De zending van de Kerk is de verlenging van Christus’ zending: Gods liefde bij iedere mens brengen door het woord of het concreet engagement van de naastenliefde. In de Paus Benedictus XVI - Boodschap
De liefde, ziel van de missie
Boodschap voor de 80e Wereld Missiezondag, 22 oktober 2006
(29 april 2006), heb ik de naastenliefde juist willen voorstellen als “de ziel van de zending”. De heilige Paulus, apostel van de volken, schreef: “De liefde van Christus laat ons geen rust” (2 Kor. 5, 14). Moge iedere christen deze woorden tot de zijne maken dank zij de vreugdevolle ervaring, een gezondene van de Liefde te zijn daar waar de Voorzienigheid u geplaatst heeft, nederig en moedig, door de naaste zonder bijbedoelingen te dienen en door uit het gebed de kracht te putten van een vreugdevolle en daadwerkelijke naastenliefde Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, God is Liefde, Deus Caritas Est (25 dec 2005), 32-39.

De heilige Paus Benedictus XVI - Audiëntie
H. Theresia van Lisieux
(6 april 2011), karmelietes en kerklerares, wiens gedachtenis wij vandaag vieren, is met de heilige Franciscus Xaverius, patrones van de missies in heel de wereld. Moge zij, die ons de vertrouwvolle overgave aan Gods liefde als de “kleine” weg aangewezen heeft, ons helpen om geloofwaardige getuigen te zijn van het Evangelie van de naastenliefde. Moge de Allerheiligste Maagd Maria, Maagd van de Rozenkrans en Koningin van de Missies, ons allen leiden naar Christus de Verlosser.

Beminde broeders en zusters, ik had gisteren het genoegen Zijne Heiligheid Emmanuel III Delly, patriarch van de Chaldeeën van Babylon, te ontmoeten, die mij de tragische realiteit uiteenzette waarmee het geliefde volk van Iran dagelijks geconfronteerd wordt, waar christenen en moslims reeds veertien eeuwen als zonen van dezelfde grond samenleven. Moge hun broederband niet verloren gaan. En terwijl ik hen in de geest nabij ben, nodig ik iedereen uit zich met mij te verenigen om de almachtige God voor dit gekwelde volk, de gave van de vrede en de eensgezindheid af te smeken.

Morgen vieren wij de jaarlijkse Werelddag van de Habitat, door de Verenigde Naties afgekondigd en dit jaar gewijd aan het thema: “Steden, koester de hoop”. De snelle verstedelijking, die ook het gevolg is van de steeds toenemende uitwijking naar de steden, is één van de ernstigste problemen waarmee de mensheid van de XXIe eeuw geconfronteerd wordt. Ik moedig iedereen aan, die zich op lokaal en internationaal vlak inzetten voor waardige levensomstandigheden van hen die aan de rand van de steden wonen, dat aan hun basisbehoeften zou voldaan worden, dat zij hun verzuchtingen kunnen waarmaken vooral in het gezin en om vreedzaam te kunnen samenleven.