Opdat deze hechte en ware liefde in onze zielen blijven moge en met de dag toenemen, moeten wij ons gewoon maken in de Kerk Christus zelf te zien. Want Christus is het, die in Zijn Kerk leeft, die ons door haar onderricht, bestuurt en heiligt; Christus ook is het, die Zich in Zijn verschillende maatschappelijke ledematen op verschillende wijze openbaart. Wanneer dus alle gelovigen zich beijveren, werkelijk uit deze geest van levendig geloof te leven, zullen zij niet alleen aan de hogere leden van dit mystieke lichaam de verschuldigde eerbied en volgzaamheid bewijzen, vooral aan hen, die krachtens de hun door het goddelijk Hoofd toevertrouwde zending eenmaal rekenschap hebben af te leggen over onze zielen Vgl. Hebr. 13, 17 ; maar dan zullen zij ook hart hebben voor die leden, die door onze Heiland met bijzondere liefde worden bemind, namelijk de zwakken, gewonden en zieken, die aan natuurlijke of hemelse medicijn behoefte hebben; de kinderen, wier onschuld heden ten dage aan zo groot gevaar is blootgesteld, en wier zielen zo kneedbaar als was zijn; de armen ten slotte, in wie wij bij de hulp, die wij hun bieden, met grote liefde de persoon van Christus zelf moeten zien.

Want, zoals terecht de Apostel vermaant: "De leden van het lichaam, die het zwakste schijnen, zijn het meest noodzakelijk; en die ledematen, die in ons lichaam schijnbaar minder edel zijn, bekleden wij met meer luister." (1 Kor. 12, 22.23) Deze ernstige woorden menen wij in het bewustzijn van de hoge taak, die op ons rust, nu te moeten herhalen, nu wij met diepe droefheid zien, hoe lichamelijk misvormden, geesteszieken en met erfelijke kwalen belasten, soms als een ondraaglijke last voor de gemeenschap, van het leven worden beroofd, en nu wij dit door sommigen horen aanprijzen als een nieuwe vinding van menselijke vooruitgang, van het hoogste nut voor het algemeen belang. Maar welk verstandig mens ziet niet, dat dit niet alleen lijnrecht in strijd is met de natuurlijke en goddelijke wet Vgl. Heilig Officie, Decreet over de directe doding van onschuldigen door de burgerlijke overheid (2 dec 1940) die in aller harten is geschreven, doch ook met alle gevoelens van hogere menselijkheid? Het bloed van deze ongelukkigen, die, juist omdat zij dieper medelijden verdienen, aan onze Verlosser het meest dierbaar zijn, "roept van de aarde tot God." Vgl. Gen. 4, 10