Wij wensen hier, eerbiedwaardige broeders, op geheel bijzondere wijze te spreken over onze vereniging met Christus in het lichaam van de Kerk; een vereniging, die - zoals Augustinus met recht zegt Vgl. H. Augustinus, In discussie met de manicheeër Faustus, Contra Faustum Manichaeum (1 jan 397). 21, 8; Migne PL 42, 392 - iets is van verborgen, goddelijke grootheid, en die juist daarom niet zelden door sommigen verkeerd wordt verstaan en uitgelegd. Op de eerste plaats is het duidelijk, dat zij zeer innig is: want de heilige boeken vergelijken haar niet alleen met de huwelijksband, met de levenseenheid tussen wijnstok en ranken, en met het samenstel van ons lichaam Vgl. Ef. 5, 22.23 Vgl. Joh. 15, 1-5 Vgl. Ef. 4, 16 ; maar beschrijven haar ook als zó innig, dat - overeenkomstig het woord van de Apostel: "Hij (Christus) is het hoofd van het lichaam der Kerk" (Kol. 1, 18) -oude en door de Vaders onafgebroken overgeleverde getuigenissen ons leren, dat de goddelijke Verlosser met Zijn maatschappelijk lichaam slechts één enkele mystieke persoon vormt, of zoals Augustinus zegt:de gehele Christus. H. Augustinus, Enarrationes in Psalmos. 17, 51 en 90, 2, 1; Migne PL 36, 154 en 37, 1159 Ja, onze Heiland zelf heeft in Zijn hogepriesterlijk gebed niet geaarzeld deze vereniging te vergelijken met die wonderbare eenheid, waardoor de Zoon in de Vader is en de Vader in de Zoon. Vgl. Joh. 17, 21-23